J.F. Vellekoop: Dagboek (cahiers (2))

‘Met ‘ons’ vijven naar ‘‘de Watertoren’’ geweest (café bij de Berlagebrug), daar een paar glaasjes Vermouth gedronken. Opoe ging naar huis, thuis hebben we gegeten en ’s avonds wat zitten praten,’ schrijft de 22-jarige Amsterdammer Johannes Vellekoop in april 1945 in zijn dagboek, dat vooral een prachtig beeld geeft van de bevrijding van de stad. Johannes, enig kind, woont bij zijn ouders in de IJselstraat in de Amsterdamse Rivierenbuurt. Anske, zijn vriendin, komt dagelijks over de vloer, zo ook ‘Opoe Weetniet’. Vader werkt als ober bij het Lido, dan een beroemd restaurant aan het Leidseplein. Johannes, die al gauw goedbetaald werk vindt als gitarist in een nachtclub aan de Keizersgracht, is dagelijks met muziek bezig: ‘Nog even op den elektrische guitaar gespeeld. Bij Anske bleef ik slapen. Anske, die grammofoonplaten speelde, brak een plaat, die natuurlijk niet meer te krijgen is, n.l. van Bing Crosby met de Andrew Sisters. Erg jammer!’ Dat mag de pret dat voorjaar niet drukken: ‘’s Middags met Sjoerdje en Ans naar ‘‘Cecil’’, een café op de Nieuwendijk, waar goede muziek was en toen gedanst bij Winkels in de Kalverstraat. ’s Avonds naar het Thorbeckeplein. Thuisgekomen een vreugdevuur in de Valkenierstraat bewonderd.’ Al gauw gaan de bioscopen weer open: ‘Voor het Alhambra stond een reuze rij; de eerste stond er al om 3 uur ’s nachts. Voor de Luxor ook een reuze drukte met bereden politie erbij.’ De uitgelaten stemming is er na de zomer nog: ‘Feest der Chinezen ter eere van de overwinning op Japan,’ schrijft Johannes op 8 september 1945. ‘Grote optocht door de stad met draken en visschen. Chinees spel op de Dam en ’s avonds op het Leidscheplein.’ De kleurrijke familie eet trouwens graag Chinees: ‘Met Ans naar Kong Hing, Chinees restaurant in de B. Bantammerstraat, waar Pap en Mam al waren.’ ‘Met ‘ons’ vijven naar ‘‘de Watertoren’’ geweest (café bij de Berlagebrug), daar een paar glaasjes Vermouth gedronken. Opoe ging naar huis, thuis hebben we gegeten en ’s avonds wat zitten praten,’ schrijft de 22-jarige Amsterdammer Johannes Vellekoop in april 1945 in zijn dagboek, dat vooral een prachtig beeld geeft van de bevrijding van de stad. Johannes, enig kind, woont bij zijn ouders in de IJselstraat in de Amsterdamse Rivierenbuurt. Anske, zijn vriendin, komt dagelijks over de vloer, zo ook ‘Opoe Weetniet’. Vader werkt als ober bij het Lido, dan een beroemd restaurant aan het Leidseplein. Johannes, die al gauw goedbetaald werk vindt als gitarist in een nachtclub aan de Keizersgracht, is dagelijks met muziek bezig: ‘Nog even op den elektrische guitaar gespeeld. Bij Anske bleef ik slapen. Anske, die grammofoonplaten speelde, brak een plaat, die natuurlijk niet meer te krijgen is, n.l. van Bing Crosby met de Andrew Sisters. Erg jammer!’ Dat mag de pret dat voorjaar niet drukken: ‘’s Middags met Sjoerdje en Ans naar ‘‘Cecil’’, een café op de Nieuwendijk, waar goede muziek was en toen gedanst bij Winkels in de Kalverstraat. ’s Avonds naar het Thorbeckeplein. Thuisgekomen een vreugdevuur in de Valkenierstraat bewonderd.’ Al gauw gaan de bioscopen weer open: ‘Voor het Alhambra stond een reuze rij; de eerste stond er al om 3 uur ’s nachts. Voor de Luxor ook een reuze drukte met bereden politie erbij.’ De uitgelaten stemming is er na de zomer nog: ‘Feest der Chinezen ter eere van de overwinning op Japan,’ schrijft Johannes op 8 september 1945. ‘Grote optocht door de stad met draken en visschen. Chinees spel op de Dam en ’s avonds op het Leidscheplein.’ De kleurrijke familie eet trouwens graag Chinees: ‘Met Ans naar Kong Hing, Chinees restaurant in de B. Bantammerstraat, waar Pap en Mam al waren.’