C.W. Beijerinck: Dagboek (cahiers (13 stuks))

Carel Willem Beijerinck (1903-1978) is bedrijfsarts bij Philips en werkzaam bij de Nederlandse Seintoestellen Fabriek (NSF) in zijn woonplaats Hilversum. In mei 1944 wordt hij daar onverwachts gearresteerd: ‘’s Ochtends om 10 u toen dhr. Bijl met een mij onbekend persoon in de verbandkamer van de fabriek kwamen en mij mededeelde dat ik door de Sicherheitsdienst was gevangengenomen... ‘festgenommen’. Buitenom de fabriek via de gang voorlangs de metaalwaren in de instrumentmakerij ging het naar het kamertje van Hr. Bijl. Hier werd gewacht op de auto van de fabriek, de Mercedes.’ Men rijdt nog even langs zijn woning: ‘De kinderen zag ik niet. Ik riep Ada en vertelde haar wat er was gebeurd. Ze hield zich vrij goed en hielp mee een koffer uitzoeken.’ Per trein wordt hij naar Amsterdam CS gebracht: ‘Vandaar met lijn 24 waar we op het voorbalkon stonden. Dit was of richting Amstelveenseweg of Euterpestraat. Laatste was het hoofdkwartier van de Sicherheitsdienst alias de Gestapo. We gingen naar de Gestapo zijn hol. Hier binnen gekomen een mooie moderne school.’ Beijerinck belandt in het Huis van Bewaring II aan de Amstelveenseweg: ‘Veel werd er in de cel over de mogelijke redenen van mijn opsluiting gedacht. Later, op de reis naar St. Michielsgestel en daar bij de inschrijving bleek dat het over de verklaring ging. Deze verklaring is het volgende. Voorjaar 1943 moesten we op de NSF de bekende jodenverklaring weer afgeven. Hier stond op dat je hier was. Dit beantwoordde ik met neen en verklaarde ik mij voor jood. Een vergissing want je hebt als Nederlander steeds moeilijkheden wat bedoelen ze met hier.’ Beijerink wordt als gijzelaar geïnterneerd in het kleinseminarie Beekvliet in Sint Michielsgestel, waarna hij met 14 anderen naar Kamp Amersfoort wordt overgebracht. Net zo onverwachts als hij wordt gearresteerd, wordt hij in februari 1945 weer vrijgelaten. Carel Willem Beijerinck (1903-1978) is bedrijfsarts bij Philips en werkzaam bij de Nederlandse Seintoestellen Fabriek (NSF) in zijn woonplaats Hilversum. In mei 1944 wordt hij daar onverwachts gearresteerd: ‘’s Ochtends om 10 u toen dhr. Bijl met een mij onbekend persoon in de verbandkamer van de fabriek kwamen en mij mededeelde dat ik door de Sicherheitsdienst was gevangengenomen... ‘festgenommen’. Buitenom de fabriek via de gang voorlangs de metaalwaren in de instrumentmakerij ging het naar het kamertje van Hr. Bijl. Hier werd gewacht op de auto van de fabriek, de Mercedes.’ Men rijdt nog even langs zijn woning: ‘De kinderen zag ik niet. Ik riep Ada en vertelde haar wat er was gebeurd. Ze hield zich vrij goed en hielp mee een koffer uitzoeken.’ Per trein wordt hij naar Amsterdam CS gebracht: ‘Vandaar met lijn 24 waar we op het voorbalkon stonden. Dit was of richting Amstelveenseweg of Euterpestraat. Laatste was het hoofdkwartier van de Sicherheitsdienst alias de Gestapo. We gingen naar de Gestapo zijn hol. Hier binnen gekomen een mooie moderne school.’ Beijerinck belandt in het Huis van Bewaring II aan de Amstelveenseweg: ‘Veel werd er in de cel over de mogelijke redenen van mijn opsluiting gedacht. Later, op de reis naar St. Michielsgestel en daar bij de inschrijving bleek dat het over de verklaring ging. Deze verklaring is het volgende. Voorjaar 1943 moesten we op de NSF de bekende jodenverklaring weer afgeven. Hier stond op dat je hier was. Dit beantwoordde ik met neen en verklaarde ik mij voor jood. Een vergissing want je hebt als Nederlander steeds moeilijkheden wat bedoelen ze met hier.’ Beijerink wordt als gijzelaar geïnterneerd in het kleinseminarie Beekvliet in Sint Michielsgestel, waarna hij met 14 anderen naar Kamp Amersfoort wordt overgebracht. Net zo onverwachts als hij wordt gearresteerd, wordt hij in februari 1945 weer vrijgelaten. De Collectie Correspondentie (247) bevat correspondentie van Carel Willem Beijerinck, 1942-1947 (inventarisnummers 1250-1261).