I. Leemans: Dagboek (drie kleine blocnotes, beschreven met potlood en pen)

Dagboek van de in 1922 in Rotterdam geboren Ina Leemans, over de periode 1936-1945. In de jaren dertig schrijft Ina, dan nog een tiener, vooral over haar jaarlijkse zomerkampvakanties in de duinen van Zeeland, georganiseerd door de vrijzinnig-protestantse Vrije Jeugdkerk, met hun corvees, gezangen, discussies bij kampvuren en warme chocolademelk. "Het kamp is een rustig plein in een drukke grote stad, waar mensen tegen je aan botsten", schrijft ze in die periode. Tijdens de oorlog studeert Ina medicijnen aan de Faculteit der Geneeskunde in Amsterdam, waar ze doordeweeks op kamers woont. Ze gruwelt van de vivisectieproeven waarmee ze als student in aanraking komt, al went het: "O ellendige physiologie! Waarbij telkens beesten worden vermoord! Maar o wanhoop, toch vond ik het fijn, die organen te kunnen bekijken. En de manier waarop. Een beest onder narcose, vastgebonden, en daar dan in gaan snijden, tenslotte een nicotine-inspuiting en het beest is er geweest. Het gaat zo gemeen, want je had er eerst geen erg in, dat nicotine de dood betekende". Op 31 maart 1943 vindt het 'vergeten bombardement' op Rotterdam plaats. Ina is thuis bij haar ouders: "Mensen sjouwen met beddegoed en huisraad, geladen op karren, fietsen, auto's of zo aan de hand. Voortdurend hangen zwartige wolken boven de stad. De wind is fel. Geen regen. Brand! Rook – Alles doordringende stank". 10 dagen later, als studenten de loyaliteitsverklaring moeten tekenen, tekent Ina niet: "Nooit meer college, luisteren, opschrijven, voor iets enthousiast zijn. Volle zalen bij polikliniek Heelkunde. Amsterdam, stad van beloften, met alle fijne dingen. Voorbij, afgelopen. Zal ik ooit arts worden? De Joden zijn in groten getale afgevoerd. Straks gaan wij. Verschrompelde blaadjes zijn we, die door de storm zijn vernield, en nu dor erbij hangen". Jaren later wordt ze reumatoloog. In 2012 overlijdt Ina Leemans op negentigjarige leeftijd in Leiden. Dagboek van de in 1922 in Rotterdam geboren Ina Leemans, over de periode 1936-1945. In de jaren dertig schrijft Ina, dan nog een tiener, vooral over haar jaarlijkse zomerkampvakanties in de duinen van Zeeland, georganiseerd door de vrijzinnig-protestantse Vrije Jeugdkerk, met hun corvees, gezangen, discussies bij kampvuren en warme chocolademelk. "Het kamp is een rustig plein in een drukke grote stad, waar mensen tegen je aan botsten", schrijft ze in die periode. Tijdens de oorlog studeert Ina medicijnen aan de Faculteit der Geneeskunde in Amsterdam, waar ze doordeweeks op kamers woont. Ze gruwelt van de vivisectieproeven waarmee ze als student in aanraking komt, al went het: "O ellendige physiologie! Waarbij telkens beesten worden vermoord! Maar o wanhoop, toch vond ik het fijn, die organen te kunnen bekijken. En de manier waarop. Een beest onder narcose, vastgebonden, en daar dan in gaan snijden, tenslotte een nicotine-inspuiting en het beest is er geweest. Het gaat zo gemeen, want je had er eerst geen erg in, dat nicotine de dood betekende". Op 31 maart 1943 vindt het 'vergeten bombardement' op Rotterdam plaats. Ina is thuis bij haar ouders: "Mensen sjouwen met beddegoed en huisraad, geladen op karren, fietsen, auto's of zo aan de hand. Voortdurend hangen zwartige wolken boven de stad. De wind is fel. Geen regen. Brand! Rook – Alles doordringende stank". 10 dagen later, als studenten de loyaliteitsverklaring moeten tekenen, tekent Ina niet: "Nooit meer college, luisteren, opschrijven, voor iets enthousiast zijn. Volle zalen bij polikliniek Heelkunde. Amsterdam, stad van beloften, met alle fijne dingen. Voorbij, afgelopen. Zal ik ooit arts worden? De Joden zijn in groten getale afgevoerd. Straks gaan wij. Verschrompelde blaadjes zijn we, die door de storm zijn vernield, en nu dor erbij hangen". Jaren later wordt ze reumatoloog. In 2012 overlijdt Ina Leemans op negentigjarige leeftijd in Leiden. Bevat enkele brieven van en aan Ina Leemans, uit dezelfde periode.