Pieter Jacobus en familie Swiebel: Correspondentie en bijlagen (handgeschreven teksten op allerlei formaat papier. Een paar brieven zijn getypt)

De ongeveer 20-jarige auteur schrijft zijn ouders in Den Haag en familie brieven vanuit de plaatsen waar hij als dwangarbeider door de O.T. (Organisation Todt) te werk gesteld is en krijgt van verschillende mensen post. Zijn eerste brieven komen uit Duitsland, Lager Slachtenzee, Eichkamp (de omgeving van Berlijn). Hij schrijft dat hij om zijn werk te bereiken een uur moet sporen. Hij is via Berlijn uit kamp Schoorl gekomen. Hij vertelt over het eten en de behandeling. Hij voelt zich van de hele wereld afgesloten. Soms moet hij om 5 uur opstaan. Na een tijd verhuist hij van Berlijn naar Pleskau in Noord - Estland en werkt op verschillende plekken (o.a.Kiviolia voor de bouwonderneming Heuck uit Stettin). Het eten is goed en hij krijgt sigaretten en drinkt koffie. De kamers van de barakken moeten schoon gehouden worden. Hij schrijft dat hij dingen meemaakt, maar dat hij er niet over mag schrijven. Ze doen lichamelijk werk. De behuizing is slecht. Er is vaak een filmvertoning. Hij stuurt geld naar huis, waarvoor zijn ouders kleding en voedsel kopen. Augustus 1943 komt er voor het eerst post terug. Ook komen er pakjes van thuis. Hij bekeert zich tot het christelijk geloof en bidt dagelijks. November 1943 valt er veel sneeuw. Hij geeft informatie over kameraden aan zijn ouders om door te geven aan andere ouders. Met Kerstmis 1943 krijgt hij geen verlof. Begin 1944 ligt hij in het ziekenhuis met pijn aan zijn been en zegt dat hij nog nooit zo goed gegeten heeft als daar. De Russen trekken op. Hij verlangt naar huis. Mensen die proberen te vluchten, worden weer opgepakt en krijgen als straf nachtdienst. Weer thuisgekomen komt hij op de leeftijd van 21 jaar 4 juli 1945 om bij een bedrijfsongeval. De ongeveer 20-jarige auteur schrijft zijn ouders in Den Haag en familie brieven vanuit de plaatsen waar hij als dwangarbeider door de O.T. (Organisation Todt) te werk gesteld is en krijgt van verschillende mensen post. Zijn eerste brieven komen uit Duitsland, Lager Slachtenzee, Eichkamp (de omgeving van Berlijn). Hij schrijft dat hij om zijn werk te bereiken een uur moet sporen. Hij is via Berlijn uit kamp Schoorl gekomen. Hij vertelt over het eten en de behandeling. Hij voelt zich van de hele wereld afgesloten. Soms moet hij om 5 uur opstaan. Na een tijd verhuist hij van Berlijn naar Pleskau in Noord - Estland en werkt op verschillende plekken (o.a.Kiviolia voor de bouwonderneming Heuck uit Stettin). Het eten is goed en hij krijgt sigaretten en drinkt koffie. De kamers van de barakken moeten schoon gehouden worden. Hij schrijft dat hij dingen meemaakt, maar dat hij er niet over mag schrijven. Ze doen lichamelijk werk. De behuizing is slecht. Er is vaak een filmvertoning. Hij stuurt geld naar huis, waarvoor zijn ouders kleding en voedsel kopen. Augustus 1943 komt er voor het eerst post terug. Ook komen er pakjes van thuis. Hij bekeert zich tot het christelijk geloof en bidt dagelijks. November 1943 valt er veel sneeuw. Hij geeft informatie over kameraden aan zijn ouders om door te geven aan andere ouders. Met Kerstmis 1943 krijgt hij geen verlof. Begin 1944 ligt hij in het ziekenhuis met pijn aan zijn been en zegt dat hij nog nooit zo goed gegeten heeft als daar. De Russen trekken op. Hij verlangt naar huis. Mensen die proberen te vluchten, worden weer opgepakt en krijgen als straf nachtdienst. Weer thuisgekomen komt hij op de leeftijd van 21 jaar 4 juli 1945 om bij een bedrijfsongeval. De brieven liggen voorzover mogelijk op volgorde. Van een aantal is de datum niet te achterhalen en deze liggen in een aparte map. Het geheel is moeilijk te lezen.