Evert Godevrid (Frits) Planten: Correspondentie met familieleden en bekenden met bijlagen (handgeschreven tekst op allerlei papier)

De auteur neemt, om aan arbeidsinzet te ontkomen, in Rotterdam dienst als scheepsjongen op een vrachtschip. Zijn taak is koken voor de bemanning, inkopen doen en schoonmaken. Ook moet hij het dek spoelen. Hij schrijft dat de pannen zwart worden van de gestookte eierkolen. Via IJsselmonde gaan ze naar Arnhem over de Lek. Aan wal haalt hij melk. Er komen bootjes met foerage langs. Ze eten goed en veel. Zijn vroegere salaris gaat door. Zijn verdiensten bij Van Ommeren, de scheepvaartmaatschappij, moeten er wel vanaf getrokken worden. Hij koopt speciale houten schoenen voor aan boord. De schippersvrouw wast zijn kleren. Hij vertelt over de plaatsen waar ze langs komen, welke andere schepen ze tegenkomen en wat hij onderweg ziet. De mensen die hij ontmoet zijn vriendelijk. Soms liggen ze een langere tijd stil. Hij ziet veel gebombardeerde steden en de platgegooide Krupp-fabrieken in Essen. De familie is blij met zijn brieven. Zijn moeder houdt hem op de hoogte van het wel en wee van verschillende familieleden. Zijn tante, die zelf tekent en schildert, zegt dat "de joden vermoord en de krankzinnigen afgeslacht worden" en dat er schrijverscensuur is. Overal worden volgens haar joden aangegeven. Ze heeft het in verschillende brieven over hun rommelzolder die ze aan het opruimen zijn. De auteur zelf becommentarieert vrijuit de politieke toestand in Duitsland. Hij hoort door de brieven dat kennissen opgepakt worden. Zijn broer, die hem ook schrijft, woont in een klein dorp en leeft een vrij ongestoord leven. Maar in de laatste brief (de enige van eind 1945) heeft deze het over razzia's en hongertochten naar Friesland. Verschillende familieleden zijn geëvacueerd. De auteur neemt, om aan arbeidsinzet te ontkomen, in Rotterdam dienst als scheepsjongen op een vrachtschip. Zijn taak is koken voor de bemanning, inkopen doen en schoonmaken. Ook moet hij het dek spoelen. Hij schrijft dat de pannen zwart worden van de gestookte eierkolen. Via IJsselmonde gaan ze naar Arnhem over de Lek. Aan wal haalt hij melk. Er komen bootjes met foerage langs. Ze eten goed en veel. Zijn vroegere salaris gaat door. Zijn verdiensten bij Van Ommeren, de scheepvaartmaatschappij, moeten er wel vanaf getrokken worden. Hij koopt speciale houten schoenen voor aan boord. De schippersvrouw wast zijn kleren. Hij vertelt over de plaatsen waar ze langs komen, welke andere schepen ze tegenkomen en wat hij onderweg ziet. De mensen die hij ontmoet zijn vriendelijk. Soms liggen ze een langere tijd stil. Hij ziet veel gebombardeerde steden en de platgegooide Krupp-fabrieken in Essen. De familie is blij met zijn brieven. Zijn moeder houdt hem op de hoogte van het wel en wee van verschillende familieleden. Zijn tante, die zelf tekent en schildert, zegt dat "de joden vermoord en de krankzinnigen afgeslacht worden" en dat er schrijverscensuur is. Overal worden volgens haar joden aangegeven. Ze heeft het in verschillende brieven over hun rommelzolder die ze aan het opruimen zijn. De auteur zelf becommentarieert vrijuit de politieke toestand in Duitsland. Hij hoort door de brieven dat kennissen opgepakt worden. Zijn broer, die hem ook schrijft, woont in een klein dorp en leeft een vrij ongestoord leven. Maar in de laatste brief (de enige van eind 1945) heeft deze het over razzia's en hongertochten naar Friesland. Verschillende familieleden zijn geëvacueerd. De auteur geeft zijn brieven vanuit Duitsland naar huis mee aan terugvarende boten en deze zijn dus ongecensureerd. Terugkerende post aan hem van familie is soms wel, soms niet gecensureerd.