A.P. in samenwerking met Blaauboer, W.H. Kole: Herinneringen aan krijgsgevangenschap (Altengrabow, Straatsburg, Stuttgart, Ludwigsburg) 1943 - 1945

Omdat hij als student heeft geweigerd de loyaliteitsverklaring te tekenen wordt de auteur in mei 1943 opgeroepen voor tewerkstelling en komt met een groep medestudenten via Ommen in Altengrabow terecht, waar ontluizing en noodzakelijke inentingen plaatsvinden. Waardevolle bezittingen worden afgenomen en burgerkleren ingeruild voor uniformen. Via Straatsburg worden ze als krijgsgevangenen naar Stuttgart gebracht. Ze worden daar op meerdere plekken tewerkgesteld, maar na september 1943 moeten ze meestal puin ruimen in de stad, omdat Stuttgart voortdurend wordt getroffen door zware bombardementen. Ze maken er ook schuilkelders voor de burgerbevolking. Het is een internationaal krijgsgevangenenkamp, waar een een redelijke sfeer heerst. Er is cabaret en muziek, zo nu en dan komen er Rode Kruis afgezanten kijken en ze ontvangen buitenlandse pakketten, zelfs studieboeken. Door verhuizing naar het Aldingen Lager, iets verder van de stad, hebben ze minder last van de bombardementen.Ze krijgen minder pakketten en rookwaar wordt schaars. In april 1944 doen ze met een groep van 7000 man een mislukte poging tot evacuatie. Als de Fransen en Marokkanen hen daar komen bevrijden staan bloemen en een grammofoon op tafel. Na korte tijd komen de Amerikanen. De terugreis naar Nederland gaat per trein via Arnhem naar Wageningen Omdat hij als student heeft geweigerd de loyaliteitsverklaring te tekenen wordt de auteur in mei 1943 opgeroepen voor tewerkstelling en komt met een groep medestudenten via Ommen in Altengrabow terecht, waar ontluizing en noodzakelijke inentingen plaatsvinden. Waardevolle bezittingen worden afgenomen en burgerkleren ingeruild voor uniformen. Via Straatsburg worden ze als krijgsgevangenen naar Stuttgart gebracht. Ze worden daar op meerdere plekken tewerkgesteld, maar na september 1943 moeten ze meestal puin ruimen in de stad, omdat Stuttgart voortdurend wordt getroffen door zware bombardementen. Ze maken er ook schuilkelders voor de burgerbevolking. Het is een internationaal krijgsgevangenenkamp, waar een een redelijke sfeer heerst. Er is cabaret en muziek, zo nu en dan komen er Rode Kruis afgezanten kijken en ze ontvangen buitenlandse pakketten, zelfs studieboeken. Door verhuizing naar het Aldingen Lager, iets verder van de stad, hebben ze minder last van de bombardementen.Ze krijgen minder pakketten en rookwaar wordt schaars. In april 1944 doen ze met een groep van 7000 man een mislukte poging tot evacuatie. Als de Fransen en Marokkanen hen daar komen bevrijden staan bloemen en een grammofoon op tafel. Na korte tijd komen de Amerikanen. De terugreis naar Nederland gaat per trein via Arnhem naar Wageningen