N.v.d. Veen: Dagboek (schriftje met handgeschreven tekst)

Auteur is na de oorlog als predikant meegegaan met een medisch informatieteam bestaande uit militairen en geestelijke verzorgers om na de oorlog contacten te zoeken vooral met Nederlanders in het buitenland. De aktie is opgezet door de gezamelijke kerken en het Rode Kruis. Ze gaan op weg in oude auto's met veel mankementen. Benzine organiseren ze vaak bij militairen, waar ze soms ook kunnen overnachten. Soms zijn er hotelletjes te vinden. Hij ontmoet geallieerde militairen in de verschillende zones, praat met beroepsgenoten in Duitsland en Frankrijk over de afgelopen oorlog en hoe het verder moet. Hij is vooral geïnteresseerd in de verschillende jeugdbewegingen. Op hun tocht komen ze door het verwoeste Duitsland, waar de eerste herstelwerkzaamheden begonnen zijn. Hij komt Duitsers tegen die niet weten waar hun familie zit, er is geen postverkeer en geen verbinding. Hij spreekt Duitse jongeren die dienst gedaan hebben en nu in een leeg gat vallen. In Baden Baden zit de oude nazi-burgemeester weer op zijn plek. De auteur heeft gesprekken met een sociaal democratisch gemeenteraadslid, met Duitsers die na de oorlog krijgsgevangen genomen zijn en niet begrijpen waarom. Hij komt langs een kamp met Displaced Persons, die wachten op hun terugkeer. Bij de Amerikanen werken de Russen in de keuken en de Fransen hebben zich onmogelijk gemaakt door plunderingen en verkrachtingen van hun Marokkaanse soldaten. Als hij thuis komt van zijn eerste reis schrijft hij: We hebben niet veel resultaat gehad, maar van Duitsland leerde ik des te meer. Een maand later wordt nog een tocht gemaakt Auteur is na de oorlog als predikant meegegaan met een medisch informatieteam bestaande uit militairen en geestelijke verzorgers om na de oorlog contacten te zoeken vooral met Nederlanders in het buitenland. De aktie is opgezet door de gezamelijke kerken en het Rode Kruis. Ze gaan op weg in oude auto's met veel mankementen. Benzine organiseren ze vaak bij militairen, waar ze soms ook kunnen overnachten. Soms zijn er hotelletjes te vinden. Hij ontmoet geallieerde militairen in de verschillende zones, praat met beroepsgenoten in Duitsland en Frankrijk over de afgelopen oorlog en hoe het verder moet. Hij is vooral geïnteresseerd in de verschillende jeugdbewegingen. Op hun tocht komen ze door het verwoeste Duitsland, waar de eerste herstelwerkzaamheden begonnen zijn. Hij komt Duitsers tegen die niet weten waar hun familie zit, er is geen postverkeer en geen verbinding. Hij spreekt Duitse jongeren die dienst gedaan hebben en nu in een leeg gat vallen. In Baden Baden zit de oude nazi-burgemeester weer op zijn plek. De auteur heeft gesprekken met een sociaal democratisch gemeenteraadslid, met Duitsers die na de oorlog krijgsgevangen genomen zijn en niet begrijpen waarom. Hij komt langs een kamp met Displaced Persons, die wachten op hun terugkeer. Bij de Amerikanen werken de Russen in de keuken en de Fransen hebben zich onmogelijk gemaakt door plunderingen en verkrachtingen van hun Marokkaanse soldaten. Als hij thuis komt van zijn eerste reis schrijft hij: We hebben niet veel resultaat gehad, maar van Duitsland leerde ik des te meer. Een maand later wordt nog een tocht gemaakt