P.J.M. Aalberse: Dagboek en verslag (handgeschreven tekst (fotokopieen))

Bij de Duitse inval in 1940 in Nederland is de bejaarde auteur, na een lange periode voor de Katholieke Volks Partij (KVP) Minister van Arbeid te zijn geweest, lid van de Raad van State. Deze wordt eind juni 1940 opgeheven. Hij verzet zich tegen samenwerking met de Duitsers en is voorstander van een nieuwe Nederlandse beweging, zoals de Unie. Zolang er nog geen vrede is gesloten, blijft hij trouw aan de Koningin, aan wie hij de eed heeft afgelegd. In april 1943 weigert hij aan het Departement van Sociale Zaken zijn medewerking te verlenen opdat de studenten de loyaliteitsverklaring tekenen. Bij een huiszoeking worden papieren in beslag genomen en hij moet wegens evacuatie binnen Den Haag verhuizen. In maart 1943 gaat een elders ondergebracht deel van zijn huisraad en bibliotheek bij een bombardement verloren. Hij is bezorgd over het lot van familie, vrienden en collega's, vooral bij bombardementen en tijdens de hongerwinter. Maar ook verjaardagen worden gevierd. Hij volgt met spanning het verloop van de bevrijding. Na de oorlog houdt hij zich nog bezig met het schrijven van artikelen voor kranten en is hij nog even actief in het politieke leven. Bij de Duitse inval in 1940 in Nederland is de bejaarde auteur, na een lange periode voor de Katholieke Volks Partij (KVP) Minister van Arbeid te zijn geweest, lid van de Raad van State. Deze wordt eind juni 1940 opgeheven. Hij verzet zich tegen samenwerking met de Duitsers en is voorstander van een nieuwe Nederlandse beweging, zoals de Unie. Zolang er nog geen vrede is gesloten, blijft hij trouw aan de Koningin, aan wie hij de eed heeft afgelegd. In april 1943 weigert hij aan het Departement van Sociale Zaken zijn medewerking te verlenen opdat de studenten de loyaliteitsverklaring tekenen. Bij een huiszoeking worden papieren in beslag genomen en hij moet wegens evacuatie binnen Den Haag verhuizen. In maart 1943 gaat een elders ondergebracht deel van zijn huisraad en bibliotheek bij een bombardement verloren. Hij is bezorgd over het lot van familie, vrienden en collega's, vooral bij bombardementen en tijdens de hongerwinter. Maar ook verjaardagen worden gevierd. Hij volgt met spanning het verloop van de bevrijding. Na de oorlog houdt hij zich nog bezig met het schrijven van artikelen voor kranten en is hij nog even actief in het politieke leven. Enige maanden voor de huiszoeking brengt de auteur zijn dagboeken bij een notaris in veiligheid, zodat deze niet gevonden worden