I. Groenberg: Egodocument (handschrift (origineel); en fotokopie hiervan)

De schrijver is een joodse jonge man uit Zuilen. Hij is getrouwd en heeft een dochtertje. Een dagboek in zijn zuivere vorm schreef hij niet: eerder zijn het memoires, waaraan, voor het geheel of voor bepaalde onderdelen, toch wel aantekeningen ten grondslag moeten hebben gelegen. In de latere gedeelten klinkt de dagboektoon sterker door. Toch zijn ook deze gedeelten minstens bijgewerkt. De tijd van ontstaan is moeilijk uit te maken. - De tijd vóór juli 1942 is zeer kort in een inleiding behandeld. In die maand vertrekt de schrijver uit Nederland, tesamen met een rasgenoot. Een andere Nederlander, die bij een Nederlandse aannemer in Frankrijk werkt en van verlof terugkeert, en die zij volgens afspraak in Brussel treffen, zal hen bij zijn firma introduceren; mettertijd zullen zij dan trachten Engeland te bereiken. Zij reizen met de trein naar Frankrijk, gaan in Parijs vrolijk uit en vervolgen hun tocht tot aan het doel: Dyon. Zowel daar als in le Creusot bij dezelfde firma stuiten hun pogingen om werk te krijgen af op hun gemis van goede en voldoende papieren. Zij gaan nu op zoek naar een passeur, die hen de demarcatielijn naar onbezet Frankrijk zal overbrengen. Na eindeloos gezoek en geharrewar en nadat een eerdere poging moest worden opgegeven, waarbij de deelnemers door het oog van de naald kropen, schijnt het te zullen gelukken. Op het laatste moment worden zij tengevolge van de incompetentie van de passeur gepakt. Zij worden naar Buxy gebracht, vervolgens naar de gevangenis in Chalon en daarna naar die in Dyon. Door het Feldgericht worden zij tot twee maanden gevangenisstraf veroordeeld. Zij worden overgebracht naar de Franse civiele gevangenis in Dyon, daarna naar het fort in Hauteville, en in oktober (1942) - hun straftijd is dan reeds enige tijd om en zij zijn zeer bevreesd op transport te worden gesteld naar Holland met onvermijdelijke ontdekking van hun joodse identiteit - naar Brussel (fort St.Gilles en La Forêt). De schrijver is een joodse jonge man uit Zuilen. Hij is getrouwd en heeft een dochtertje. Een dagboek in zijn zuivere vorm schreef hij niet: eerder zijn het memoires, waaraan, voor het geheel of voor bepaalde onderdelen, toch wel aantekeningen ten grondslag moeten hebben gelegen. In de latere gedeelten klinkt de dagboektoon sterker door. Toch zijn ook deze gedeelten minstens bijgewerkt. De tijd van ontstaan is moeilijk uit te maken. - De tijd vóór juli 1942 is zeer kort in een inleiding behandeld. In die maand vertrekt de schrijver uit Nederland, tesamen met een rasgenoot. Een andere Nederlander, die bij een Nederlandse aannemer in Frankrijk werkt en van verlof terugkeert, en die zij volgens afspraak in Brussel treffen, zal hen bij zijn firma introduceren; mettertijd zullen zij dan trachten Engeland te bereiken. Zij reizen met de trein naar Frankrijk, gaan in Parijs vrolijk uit en vervolgen hun tocht tot aan het doel: Dyon. Zowel daar als in le Creusot bij dezelfde firma stuiten hun pogingen om werk te krijgen af op hun gemis van goede en voldoende papieren. Zij gaan nu op zoek naar een passeur, die hen de demarcatielijn naar onbezet Frankrijk zal overbrengen. Na eindeloos gezoek en geharrewar en nadat een eerdere poging moest worden opgegeven, waarbij de deelnemers door het oog van de naald kropen, schijnt het te zullen gelukken. Op het laatste moment worden zij tengevolge van de incompetentie van de passeur gepakt. Zij worden naar Buxy gebracht, vervolgens naar de gevangenis in Chalon en daarna naar die in Dyon. Door het Feldgericht worden zij tot twee maanden gevangenisstraf veroordeeld. Zij worden overgebracht naar de Franse civiele gevangenis in Dyon, daarna naar het fort in Hauteville, en in oktober (1942) - hun straftijd is dan reeds enige tijd om en zij zijn zeer bevreesd op transport te worden gesteld naar Holland met onvermijdelijke ontdekking van hun joodse identiteit - naar Brussel (fort St.Gilles en La Forêt).