Wim Mensenkamp: Dagboek (kleine velletjes kladblokpapier, waarvan een deel aan beide kanten met de hand beschreven)

De auteur zit ondergedoken in Hulshorst, een dorp op de Veluwe. Hij vertelt over de dagelijkse dingen die gebeuren in en rond het huisje waar hij is. Zijn echtgenote en dochtertje, waarover hij veel vertelt zijn er ook. Zijn echtgenote doet het huishouden, hij helpt. Er is een bad en ze kunnen muziek maken. Hij gaat vaak vroeg naar bed, hij heeft last van zijn nieren. Hij praat over het eten, de onderlinge verhoudingen, het weer en over de bewoners uit de omgeving, de boeren, die langskomen en helpen en de bezoekers. Voor boodschappen gaat men vaak naar Nunspeet. Er is genoeg te eten. Hij ligt vaak op bed en moet rusten. Er komt post. Steeds vaker komen er vliegtuigen over. De postbode komt met brieven of nieuwtjes. In september 1944 komen terugtrekkende Duitsers langs, het zuiden van Nederland wordt bevrijd. Als het kouder wordt moet er hout gehakt worden. 's Avonds wordt de kaars aangestoken. Aardappelen worden geschild en gedroogd en appels worden geschild maar naar de bakker gebracht om te drogen. Bramen uit het bos worden gewekt. 17 September meldt de Duitse radio dat er parachutisten landen bij Arnhem. Er zijn ratten en muizen en ze nemen een poes. Begin oktober 1944 ziet hij Putten branden. Door hen geschreven brieven worden meegenomen naar Nunspeet. Ze vieren hun vijfjarig huwelijk. Hij vertelt over de mensen die als evacuee komen in de buurt. Zijn fiets wordt gevorderd. De familie stuurt pakketten met levensmiddelen, geld en bonnen. Er komt een hondje aanlopen, dat ze in huis nemen. Vanwege de vele bombardementen zoeken tijdelijk meer mensen bij hen onderdak, het wordt vol in huis. Na een tijd is dit weer voorbij. Er blijft post met nieuws komen. Eind november komt de dokter hem weer onderzoeken en zegt dat het beter met hem gaat. Van de mensen in de omgeving krijgen ze minder eten, maar pakken van thuis blijven gelukkig komen. Zijn toestand verbetert, hij moet actiever worden van de dokter. De auteur zit ondergedoken in Hulshorst, een dorp op de Veluwe. Hij vertelt over de dagelijkse dingen die gebeuren in en rond het huisje waar hij is. Zijn echtgenote en dochtertje, waarover hij veel vertelt zijn er ook. Zijn echtgenote doet het huishouden, hij helpt. Er is een bad en ze kunnen muziek maken. Hij gaat vaak vroeg naar bed, hij heeft last van zijn nieren. Hij praat over het eten, de onderlinge verhoudingen, het weer en over de bewoners uit de omgeving, de boeren, die langskomen en helpen en de bezoekers. Voor boodschappen gaat men vaak naar Nunspeet. Er is genoeg te eten. Hij ligt vaak op bed en moet rusten. Er komt post. Steeds vaker komen er vliegtuigen over. De postbode komt met brieven of nieuwtjes. In september 1944 komen terugtrekkende Duitsers langs, het zuiden van Nederland wordt bevrijd. Als het kouder wordt moet er hout gehakt worden. 's Avonds wordt de kaars aangestoken. Aardappelen worden geschild en gedroogd en appels worden geschild maar naar de bakker gebracht om te drogen. Bramen uit het bos worden gewekt. 17 September meldt de Duitse radio dat er parachutisten landen bij Arnhem. Er zijn ratten en muizen en ze nemen een poes. Begin oktober 1944 ziet hij Putten branden. Door hen geschreven brieven worden meegenomen naar Nunspeet. Ze vieren hun vijfjarig huwelijk. Hij vertelt over de mensen die als evacuee komen in de buurt. Zijn fiets wordt gevorderd. De familie stuurt pakketten met levensmiddelen, geld en bonnen. Er komt een hondje aanlopen, dat ze in huis nemen. Vanwege de vele bombardementen zoeken tijdelijk meer mensen bij hen onderdak, het wordt vol in huis. Na een tijd is dit weer voorbij. Er blijft post met nieuws komen. Eind november komt de dokter hem weer onderzoeken en zegt dat het beter met hem gaat. Van de mensen in de omgeving krijgen ze minder eten, maar pakken van thuis blijven gelukkig komen. Zijn toestand verbetert, hij moet actiever worden van de dokter. Dit is het vervolg van dagboek 1688.