Doede Miedema

De familie Dasberg uit Amsterdam, bestaande uit Marianne, Ies en hun zoon Eddie, realiseerde zich in juli 1943 dat ze moesten onderduiken. Ze hadden de Sicherheitsdienst meerdere malen aan de deur gehad en wisten dat ze spoedig op transport zouden worden gezet. Nadat ze een vrij groot bedrag hadden betaald aan een onbetrouwbare tussenpersoon die kort daarna werd geliquideerd door het verzet, vonden ze uiteindelijk een goed onderkomen bij de familie Miedema, bij wie ze in februari 1944 onderdoken. - Doede en Jantje Miedema woonden in het Friesje dorpje Ee en hadden vier volwassen kinderen, onder wie de negentienjarige Jelle. De familie had een inkomen door de boerderij en Doede werkte ook als brugwachter. Omdat de Duitsers op zoek waren naar sterke jonge mannen, was het lot van Jelle onzeker, en mede daardoor het lot van de familie Dasberg. Het werd veiliger geacht voor de Dasbergs om te verhuizen, en dat deden zij in maart 1944, naar de familie Van der Werff*. Wegens ziekte in die familie gingen ze echter in april van dat jaar weer terug naar Doede en Jantje. - Na D-day, 6 juni 1944, hoopte iedereen dat het einde van de oorlog nabij was, maar in Noord-Nederland ging het nog bijna een jaar door. Terwijl het front steeds noordelijker kwam te liggen en de Duitsers wanhopiger werden, werd het leven haast ondraaglijk. Niet alleen was voedsel schaars en leed de bevolking honger, er was eveneens steeds meer geweld, veroorzaakt door sabotage, represailles van de Duitsers en de wraakacties van het leger. - De familie Miedema geloofde dat de brug over het Ee-kanaal, die Doede bewaakte, een strategisch punt zou kunnen worden in een wanhopig laatste gevecht van de in het nauw gedreven Duitsers. Daarom verhuisden zij hun beschermelingen naar een ander adres, waar ze het zo slecht hadden dat ze er maar een paar weken bleven en weer teruggingen naar Ee, waar ze eindelijk bevrijd werden in april 1945. -Op 26 mei 1981 werden Doede Miedema en zijn vrouw Jantje Miedema-van der Vinne door Yad Vashem erkend als Rechtvaardigen onder de Volkeren.

Bron: Een Laatste Saluut