Eise Woudstra

Eise Woudstra uit Oudeschoot (Friesland) was actief lid van een verzetsgroep die gevestigd was in Heerenveen. Zijn huis diende als regionale geheime ontmoetingsplaats waar overvallen op distributiekantoren werden gepland om rantsoenkaarten te bemachtigen. - Veel joden vonden een veilige schuilplaats in het huis van de Woudstra's. Reini TIjmstra was de eerste die onderdook bij Eise en Eisje Woudstra, die toen op een boerderij woonden. Reini gaf les en was ongetrouwd, en kort nadat zij aankwam kwamen er anderen bij die langer of korter bleven. - Eise Woudstra ging ook ondergedoken joden helpen door hen te voorzien van bonkaarten. Zijn huis was een veilig tussenstation, terwijl hij schuilplaatsen regelde voor joden die om redenen van veiligheid op een vorig adres moesten vertrekken. Naderhand hield Eise contact met hen en zag erop roe dat zij genoeg voedselbonnen kregen. Onder degenen over wie Eise zich ontfermde, was Louis de Vries en zijn vrouw, die in september 1943 in contact waren gekomen met Eise en Eisje. Hun onderduikadres was niet langer veilig, zodat Eise hen had opgehaald en mee naar zijn boerderij in Oudeschoot had genomen. Hij voorzag ze van een vals persoonsbewijs met niet-joodse schuilnamen. Korte tijd later werden Loui en zijn vrouw overgebracht naar een ander schuiladres, bij de familie Visser, eveneens uit Oudeschoot. Daar ontmoetten zij verscheidene andere personen die door Eise Woudstra verzorgd werden. - Bij de Woudstra's wemelde het altijd van de vluchtelingen. Behalve Reinie Tijmstra waren er Edward Gast en zijn ouders, een jongetje van zes en drie jongemannen. - Vanwege al zijn andere ondergrondse activiteiten werd het met de dag gevaarlijker bij EIse en Eisje thuis, hetgeen hen er echter niet van weerhield om hun verzetswerk te blijven uitvoeren. In 1944 door dominee P. Boerma van Oudeschoot ook bij de Woudstra's onder. Jongemannen die zich aan de dwangarbeid onttrokken, verbleven tijdelijk bij Eise en Eisje, en sommige onderduikers bleven anoniem om veiligheidsredenen. - Toen er tijdens de Hongerwinter van 1944-'45 steeds meer mensen om eten kwamen vragen werd niemand met lege handen naar weggestuurd door de Woudstra's. In het hele dorp was het bekend dat de boerderij een goed adres was voor mensen die honger leden. Uiteindelijk moesten de Woudstra's met al hun onderduikers ook gebruik maken van de plaatselijke gaarkeuken. - In de laatste maanden van de oorlog kwamen er tien nieuwe onderduikers bij al degenen die al op de boerderij verstopt waren, onder wie enkele evacués uit Arnhem. Alles wat Eise en Eisje ontvingen voor hun gastvrijheid gaven zij aan de mensen die alles waren kwijtgeraakt, zodat zij een nieuwe start konden maken na de oorlog. -Op 1 juli 1974 werden Eise Woudstra en zijn vrouw Eisje Woudstra-Lijklama à Nijeholt door Yad Vashem erkend als Rechtvaardigen der Volkeren.

Bron: Een Laatste Saluut