Rudolphus Reginaldus Daverveld

Ook bekend als: Rudolphus

Ruud wordt op 22 oktober 1920 geboren in Uden en woont in Eindhoven. Als vrijwilliger meldt hij zich bij de Koninklijke Landmacht en wordt als sergeant ingedeeld bij het 4-1-3 Regiment Infanterie. Direct na het einde van de Tweede Wereldoorlog is dit bataljon gelegerd in Zeeland en Noord-Brabant. In de zomer van 1945 wordt het eerst naar Coevorden en vervolgens naar Mönchengladbach verplaatst, waar het wordt ingezet voor de bewaking van Duitse krijgsgevangenen. Twee dagen na de capitulatie van Japan van 15 augustus 1945 roepen Soekarno en Mohammed Hatta de onafhankelijkheid van Indonesië uit. Zodra de Britten en Nederlanders aanstalten lijken te maken om het oude koloniale gezag te herstellen, breekt de periode van Bersiap (‘wees paraat’) aan waarin met name buitenlanders en tot vijand verklaarde Europese en Indische Nederlanders slachtoffer worden van geweld en vervolging. Voor de vervulling van zijn dienstverband wordt Ruud naar Nederlands-Indië gezonden om daar bij te dragen aan het herstel van de rust en het Nederlandse gezag. Op 8 november van dat jaar vertrekt hij eerst naar Aldershot in Engeland, waar voor verdere uitrusting wordt gezorgd. Op de 25e reist hij aan boord van de Johan van Oldenbarnevelt af naar de Oost. Admiraal Lord Mountbatten, opperbevelhebber van het South East Asia Command (SEAC) heeft echter met ingang van 2 november tot grote woede van de Nederlandse militairen een landingsverbod uitgevaardigd voor Java en Sumatra, om te voorkomen dat de situatie daar escaleert tot grootschalige oorlog waarin de gestationeerde Britse troepen verzeild kunnen raken. De Johan van Oldenbarnevelt moet daarvoor uitwijken naar Ipoh in Brits-Malakka, waar het landingsverbod wordt afgewacht. Na de opheffing van het verbod gaat Ruud in maart 1946 aan land bij Batavia. Enkele weken later wordt zijn eenheid naar het gebied rond Bandoeng verplaatst, waar verschillende verspreide posten worden bezet en acties worden gevoerd. Na lange, vruchteloze pogingen tussen Nederland en de Republiek om het Akkoord van Linggadjati uitgevoerd te krijgen, geven Den Haag en Batavia legercommandant S.H. Spoor toestemming om met ingang van 21 juli 1947 de Eerste Politionele Actie te beginnen. Doel is het weer onder Nederlandse controle brengen van economisch vitale gebieden op Java en Sumatra, om zo de Republiek naar de onderhandelingstafel te dwingen. Voor de Nederlandse militairen raken de gebeurtenissen na maandenlang wachten en beperkte acties langs de demarcatielijnen plotseling in een stroomversnelling. Vanuit Bandoeng trekt Ruud met zijn eenheid oostwaarts op naar Cheribon en Tegal aan de Javaanse noordkust. Daarna steekt de colonne zuidwaarts de Slamet-vulkaan over en bereikt via Poerwokerto en Banjoemas de haven van Tjilatjap aan de zuidkust. Tactisch gezien is de Actie een succes; alle doelen worden binnen de gestelde termijn gehaald en de revolutionairen laten zich gemakkelijk verdrijven. Maar internationaal heeft Nederland forse kritiek te verduren over de Actie die op 4 augustus moet worden afgebroken. Dan blijkt dat de overwinning een illusie is, want hetzelfde aantal Nederlandse troepen moet nu een veel groter territorium zien veilig te stellen, wat voor de overbelaste, uitgeputte soldaten een onmogelijke opgave blijkt te zijn. Vanuit Tjilatjap neemt Ruud in de daaropvolgende maanden deel aan talrijke acties om ook hier het gezag zoveel mogelijk te handhaven. Zo wordt er in oktober met de huzaren en mariniers deelgenomen aan de landing in de Mauritsbaai en volgt later de opmars naar Bandjar. Tegen de achtergrond van deze acties sneuvelt Ruud op 22 maart 1948 in Tasikmalaja. Hij is 27 jaar geworden en vindt zijn laatste rustplaats in Bandung op het Nederlands ereveld Pandu.

Bron: Brabantse Gesneuvelden