Remet (Rimmelt) de Jong

Rimmelt de Jong, geboren in 1911 in Friesland, leidde een bewogen leven dat vooral gekenmerkt werd door zijn strijd tegen fascisme. Na een periode als marinier en chauffeur in Frankrijk, waar hij ook kort in het Franse Vreemdelingenlegioen diende, meldde hij zich in 1936 aan bij de Internationale Brigades om in de Spaanse Burgeroorlog te vechten aan de zijde van de Republikeinen tegen Franco. Hij vocht aan het front, onder zware omstandigheden en met gebrekkige wapens, maar overleefde zonder verwondingen. De strijd was meedogenloos, met strenge straffen binnen de brigades en gruwelijke ervaringen met de vijand, waaronder de beruchte Moorse troepen. Na de nederlaag van de Republikeinen keerde De Jong in 1939 terug naar Friesland, waar hij vrachtwagenchauffeur werd. Tijdens de Tweede Wereldoorlog verloor hij zijn Nederlandse nationaliteit en werd staatloos. Hij werkte vanaf 1942 als chauffeur voor de Duitse Organisation Todt aan het Oostfront in Wit-Rusland. Later sloot hij zich aan bij de Russische partizanen in hun strijd tegen de Duitsers. Op 14 juni 1944 sneuvelde hij bij Minsk, slechts 33 jaar oud. Pas jaren na zijn dood kreeg zijn familie bericht over zijn lot, onder meer via een Russische diplomaat die hen in 1964 een postume Sovjetonderscheiding overhandigde. Rimmelt de Jong wordt herinnerd als een idealistische man die niet op zoek was naar avontuur, maar vastberaden was om tegen fascisme te strijden en zijn idealen met daden te verwezenlijken. Zijn verhaal kreeg later literaire aandacht en in 2015 besloot de gemeente Menameradiel een stolperstein ter nagedachtenis aan hem te plaatsen.

Bron: IISG | Nederlandse vrijwilligers in de Spaanse Burgeroorlog (tekst ingekort met behulp van AI)