Jacobus Hendrik van Honk

Ook bekend als: Jacobus

Jacobus wordt geboren op 6 september 1910 in Asten en woont in Eindhoven. Als na het einde van de Japanse bezetting in Nederlands-Indië de Indonesische onafhankelijkheidsstrijd losbarst, dient Jacobus als korporaal van de veldartillerie van het KNIL. Hij wordt ingezet om de rust en het Nederlandse gezag te herstellen, totdat op 27 december 1949 een definitief einde aan de strijd komt met de Soevereiniteitsoverdracht. De repatriëring van Nederlandse militairen die vanaf dat moment begint, zou nog het hele jaar 1950 in beslag nemen. Jacobus is een van de vele militairen die in het voorjaar van 1950 op het punt staan terug te keren naar Nederland. Onder hen bevindt zich ook Jacobus’ drie jaar jongere broer Hendrikus, die als sergeant-majoor bij de Militaire Geneeskundige Dienst eveneens in Nederlands-Indië heeft gediend. Afgezien van een kort verlof van enkele maanden in 1947 wegens onder andere zware avitaminose, was hij sinds 1938 onafgebroken in Nederlands-Indië geweest. Voor Jacobus zou het echter niet zover komen. Op 5 mei 1950 overlijdt hij onverwachts in Salatiga aan een hartstilstand, mogelijk als gevolg van vergiftiging. Jacobus is 39 jaar geworden en rust op het Nederlands ereveld Candi in Semarang. Broer Hendrikus draagt de gevolgen van zijn gevangenschap in de Japanse kampen de rest van zijn leven mee. In 1960 overlijdt hij na verschillende hersenbloedingen en de gevolgen van een ernstige ziekte die hij in de kampen heeft opgelopen.

Bron: Brabantse Gesneuvelden