Bernardus Johannes Leusink

Bernhard (Bennie) en Johan Leusink waren broers uit een gezin met dertien kinderen. In februari 1937 vertrok Bennie met zijn vriend Hannes Vinke naar Spanje om deel te nemen aan de Spaanse Burgeroorlog, maar hij verbleef er slechts kort. Hij was ingedeeld bij de Vestingwerken in Albacete, maar deserteerde en keerde binnen een jaar terug naar Nederland. In juni 1938 werd hij door de politie gehoord omdat hij samen met Vinke op het station van Enschede was gezien, waar Vinke ervan werd verdacht jongemannen te ronselen voor Spanje. Bennie ontkende niet dat hij in Spanje was geweest, maar verklaarde dat hij was weggegaan omdat het hem daar niet beviel en hij als deserteur werd beschouwd. Hij raadde anderen af om in Spanje te vechten. Zijn jongere broer Johan vertrok in januari 1938 naar Spanje en schreef enthousiast over zijn ervaringen. Hij noemde zich later Henk. Ondanks Bennies waarschuwingen ging Johan toch naar Spanje, en in 1980 sprak hij in een interview niet over zijn broer of diens ervaringen. Bennie vluchtte samen met Hendrik Acquoi uit Albacete en reisde via Valencia, Barcelona, Marseille en Parijs, waar Nederlandse consulaten hen hielpen. Na terugkomst in Nederland woonde Bennie bij zijn vriend Vinke. In de zomer van 1944 verhuisde hij naar Amsterdam, waar hij als dakdekker ging werken. Vanaf 1961 woonde hij bij een vriendin in de Van Woustraat in de Pijp. Over zijn verdere leven is weinig bekend.

Bron: IISG | Nederlandse vrijwilligers in de Spaanse Burgeroorlog (tekst ingekort met behulp van AI)