Huibert van der Maaden

Ook bekend als: Huib van der Maaden

Huib, oprichter en schipper van de zeeverkenners en stam van de Julianagroep (Katwijkse Zeeverkenners) begon direct na de capitulatie met zijn roverscouts met ondergronds werk. Zo had hij Joodse onderduikers in huis. In mei 1943 werden ze verraden. Vanuit het politiebureau in Katwijk is hij naar het Oranjehotel in Scheveningen overgebracht, daar meermalen verhoord en later berecht in Utrecht. Hij werd veroordeeld tot 9 maanden celstraf voor bezit van een niet ingeleverde radio afgestemd op de Engelse zender. Hij moest de straf uitzitten in de gevangenis van Düsseldorf. De straf zat er op, maar hij werd niet vrijgelaten; hij werd op transport gesteld naar concentratiekamp Sachsenhausen. In april 1945 werden de gevangenen gedwongen om het kamp te verlaten (onder bewaking) omdat de Russen naderden. In groepen van 400 gevangenen moesten ze op 'Dodenmars'. Later vertelde hij dat zijn Scoutingtraining hem bij zijn barre tochten heeft geholpen. Na de oorlog wordt Huib weer actief binnen Scouting.

Bron: Vereniging Scouting Nederland

Huibert van der Maaden (Helmond, 11 februari 1904 - Rosmalen, 3 juli 1984) was leraar, hoofd van de openluchtschool Rotterdamsch Zeehospitium en een verzetsdeelnemer. Hij was oprichter en schipper van de zeeverkenners van de Katwijkse Julianagroep. Deze scoutinggroep ging in het geheim door nadat op 2 april 1941 de padvinderij werd verboden. Huibert hielp Joodse onderduikers en was betrokken bij de illegale pers. In mei 1943 werd hij na verraad opgepakt en belandde in het Oranjehotel in Scheveningen. In Utrecht werd hij tot 10 maanden celstraf veroordeeld. Op 23 maart 1944 ging Huibert op transport naar Sachsenhausen. Omdat de Russen Berlijn naderden in april 1945 werden de gevangenen op dodenmars gestuurd van Sachsenhausen naar Schwerin. Huibert overleefde dit en keerde in mei 1945 terug in Katwijk. In 1966 ontving hij de onderscheiding Ridder in de Orde van Oranje Nassau.

Bron: Stichting WO2Net | Oorlogsbronnen.nl