Joannes Antonius Verkoelen

Ook bekend als: Joannes

Joannes wordt geboren op 5 november 1891 in het Limburgse Heythuysen als een van de negen kinderen van Jacobus Verkoelen en Johanna Sillekens. Met zijn vrouw Dina Teuns woont hij ten tijde van de oorlogsjaren in Cuijk, waar hij opperwachtmeester is bij de marechaussee. Rond de jaarwisseling 1943-1944 verleent hij onderdak aan een bij Grave ontsnapte agent van Bureau Inlichtingen, die vanuit Engeland in Nederland is gedropt voor inlichtingenwerk. De Sicherheitsdienst (SD) ontvangt niet lang daarna signalen van Joannes’ verzetswerk en arresteert hem in mei 1944. Hij wordt naar de Duitse kampen afgevoerd, waar hij via Sachsenhausen en Bergen-Belsen uiteindelijk terechtkomt in Pölitz bij Stettin (nu Police bij Szczecin in Polen). Hier bevindt zich dan een buitenkamp van Stutthof bij Danzig, waar de gevangenen in de chemische fabriek Hydrierwerke Pölitz als dwangarbeider worden ingezet bij de vervaardiging van synthetische brandstoffen voor de Duitse oorlogsindustrie. De gevangenen maken lange dagen van zwaar werk in de fabriek. In de kampen lijden ze ondertussen gebrek aan vrijwel alles; voeding en medische zorg schieten ernstig tekort, zodat ze snel verzwakken en kans maken bij ernstige ongelukken betrokken te raken. De gevangenen worden in overvolle, smerige barakken ondergebracht, zodat ziekten zich snel kunnen verspreiden. Ondertussen staan ze voortdurend bloot aan de mishandelingen en de willekeur van de bewakers. Voor Joannes worden de ontberingen uiteindelijk te veel; hij bezwijkt op 17 april 1945 in Pölitz op 53-jarige leeftijd.

Bron: Brabantse Gesneuvelden