Klaas Plantinga

Klaas Plantinga, geboren in Sneek, leidde een roerig en avontuurlijk leven dat hem onder meer naar het Franse Vreemdelingenlegioen en de Spaanse Burgeroorlog bracht. Op veertienjarige leeftijd werd hij in een tuchthuis geplaatst en verliet daarna het ouderlijk huis om als zeeman de wereld rond te zwerven. Rond 1937 sloot hij zich aan bij het Franse Vreemdelingenlegioen onder een valse naam en leeftijd. Vervolgens vertrok hij naar Spanje, waar hij aanvankelijk in een munitiefabriek zou werken, maar uiteindelijk vocht als soldaat aan de zijde van het Republikeinse leger tijdens de Spaanse Burgeroorlog. Hij raakte gewond bij de Slag aan de Ebro en verloor mogelijk zijn Nederlanderschap door zijn buitenlandse dienst. Na zijn tijd in Spanje keerde Plantinga als communist terug naar Nederland en werd door de Binnenlandse Veiligheidsdienst nauwlettend gevolgd. Tijdens de Tweede Wereldoorlog is zijn precieze rol onduidelijk. Na de oorlog werkte hij kort bij het communistische dagblad De Waarheid, maar raakte betrokken bij criminele activiteiten, waaronder een arrestatie wegens autodiefstal in 1948. In de jaren vijftig nam hij deel aan communistische evenementen in Oost-Europa, maar viel later af van het communisme en werd een instrument van anticommunistische propaganda in Nederland. In 1966 werd hij in Zuid-Frankrijk opgepakt wegens desertie uit het Vreemdelingenlegioen, een gebeurtenis die veel media-aandacht kreeg. Plantinga bleef een kleurrijk figuur met een onduidelijke en vaak tegenstrijdige levensloop, waarin feiten en fantasie elkaar afwisselden. Zijn memoires bood hij in 1969 te koop aan, waarin hij onder meer beweerde bij de Rijksdagbrand van 1933 aanwezig te zijn geweest, een claim die door historici werd afgewezen.

Bron: IISG | Nederlandse vrijwilligers in de Spaanse Burgeroorlog (tekst ingekort met behulp van AI)