Robert Hermann Frank

Robert (Rob, Robo) Frank was een oudere broer van Otto en het oudste kind in het gezin. Net als Otto bezocht Robert het Lessing Gymnasium. Hij was kunstzinnig aangelegd. In de jaren 1895 – 1897 schreef hij gedichten in een schoolschrift en op - daarin geplakte - losse vellen papier. Bij een aantal gedichten en verhalen had hij illustraties gemaakt. Ook zijn er andere illustraties van hem bewaard gebleven. Een daarvan was getiteld Der sterbende Gallier. In latere illustraties verbeeldde hij zijn oorlogservaringen. Zo tekende hij zijn slaapplaats in een loopgraaf onder een kerkhof. Robert deed, net als zijn broers Herbert en Otto, dienst in de Eerste Wereldoorlog. Volgens zijn achternicht Miilly Stanfield had hij zich vrijwillig aangemeld als ziekendrager bij de medische dienst. Hij stuurde zijn zus Leni op 4 september 1916 een ansichtkaart van zichzelf te paard. Hij was toen onderofficier bij het eerst eskadron van het Jäger-regiment zu Pferde, een cavalerieregiment. Otto stuurde hem op 27 juni 1918 een ansichtkaart van zichzelf in het uniform van een luitenant. Robert trouwde op 18 juli 1922 met Anna Charlotte (Lotte) Witt (1900-1974) uit Maagdenburg. Door zijn artistieke belangstelling vond hij een werkkring bij de kunst- en antiekhandel Louis Ricard in de Frankfurtse Kaiserstrasse. Zijn vader investeerde geld in dat bedrijf. Voor zijn neefje Stephan Elias (bijgenaamd “Bübü”) maakte hij een boekje getiteld: Robo nimmt ihn. Das Bilderbuch für Bübü, met tekeningen en versjes. Robert en Lotte vertrokken in 1933 naar Londen, waar hij een eigen kunsthandel, gespecialiseerd in Victoriaanse kunst, begon in St. James's Street. Robert Frank leverde een bijdrage aan de heropleving van de belangstelling voor het werk van John Martin, een Britse schilder uit de romantische school. Hij slaagde erin om de belangrijkste doeken van Martin te verwerven, waaronder het drieluik The Last Judgment, bestaande uit de schilderijen The Great Day of His Wrath, The Last Judgment en The Plains of Heaven. In 1945 verkocht Robert Frank The Great Day of His Wrath aan de Tate Gallery. De collectie van Robert en Charlotte Frank was onderdeel van tentoonstellingen in de Laing Art Gallery in Newcastle upon Tyne in 1951 en de Whitechapel Gallery in London in 1953. Na Roberts vroegtijdige dood, nog voor de opening van de expositie in Withechapel, schonk Charlotte The Last Judgement en The Plains of Heaven aan de Britse Tate Gallery. Tot haar dood in 1974 bleef zij zich inzetten voor de promotie van het werk van John Martin. In 2011 - 2012 was het drieluik onderdeel van een tentoonstelling over Martin. Toen Otto Frank terugkwam uit Auschwitz, was het versturen van brieven naar zijn familie in Zwitserland maar beperkt mogelijk. Daarom correspondeerde hij vooral met zijn broer en schoonzus in Londen. Zij ontvingen Ottos bericht over Ediths dood op 6 juni 1945. Otto was toen net drie dagen in Amsterdam terug. Op 21 juni 1945 ontving Otto een telegram van hen. Ook stuurden ze hem een pakket met hulpgoederen. Uit de correspondentie is op te maken dat Otto in juli 1945 aan Robert vroeg de familie in te lichten over de dood van Margot en Anne. Robert vroeg naturalisatie tot Brit aan. In die procedure verscheen een advertentie in de pers waarin diegenen die menen gegronde bezwaren te kunnen aanvoeren, werden uitgenodigd dit te doen. Hij kreeg de Britse nationaliteit op 17 augustus 1946. Robert Frank overleed op 23 mei 1953 en werd op 28 mei gecremeerd. Bron persoonsgegevens. Adres(sen): Frankfurt am Main; 1B King Street, St. James Square, Londen SW1 (1938); 39 Royal Gardens, SW7 (ca. 1947).

Bron: https://research.annefrank.org/nl/personen/62b6739b-5dcb-4d45-9bed-448c865e5220/