Wolter Wolters

Wolter Wolters was een Nederlandse vrijwilliger die in 1938 deelnam aan de Spaanse Burgeroorlog als lid van de internationale brigades, waar hij vocht tegen het fascisme. Op jonge leeftijd, opgegroeid in een communistisch gezin en actief in de communistische jeugdbeweging, vertrok hij in het voorjaar van 1938 samen met twee kameraden naar Spanje. Ze reisden via Parijs en staken illegaal de Pyreneeën over om zich bij de strijdkrachten van het Volksfront aan te sluiten. Wolters kreeg een korte militaire opleiding in Barcelona en werd ingedeeld bij het Duitse bataljon. Hij vocht vooral in Catalonië tijdens de Slag om de Ebro, een van de zwaarste veldslagen van de burgeroorlog. Ondanks het grote materiële overwicht van Franco’s troepen, gesteund door Duitse en Italiaanse wapens, hielden Wolters en zijn kameraden stand dankzij hun sterke idealisme en moreel. De internationale vrijwilligers bestonden uit mensen met uiteenlopende politieke overtuigingen, maar aan het front stond het gemeenschappelijke doel centraal: het fascisme verslaan. Wolters herinnerde zich ook de moeilijke omstandigheden, zoals gebrek aan voedsel en wapens, en het delen van voedsel met oorlogswerende kinderen. In december 1938 keerde Wolters terug naar Nederland met een groep geëvacueerde Nederlanders, maar verloor daarbij zijn Nederlandse nationaliteit, wat hem later veel problemen bezorgde. Tijdens de Tweede Wereldoorlog moest hij onderduiken vanwege zijn antifascistische verleden. Pas na tien jaar kreeg hij zijn nationaliteit terug. Hoewel hij zelden over zijn ervaringen sprak, bleven de herinneringen aan de strijd en zijn gevallen kameraden hem bij de herdenkingen van de bevrijding altijd bij. Zijn deelname aan de Spaanse Burgeroorlog was een belangrijk en bepalend hoofdstuk in zijn leven, waarin hij zijn idealen en moed toonde in de strijd tegen fascisme.

Bron: IISG | Nederlandse vrijwilligers in de Spaanse Burgeroorlog (tekst ingekort met behulp van AI)