Cornelis de Wit

Kees de Wit, geboren rond 1914, was een Nederlandse stratenmaker uit Wormerveer met sterke communistische sympathieën. In juli 1937 vertrok hij op 23-jarige leeftijd onverwacht naar Spanje om deel te nemen aan de Spaanse Burgeroorlog als vrijwilliger in de Internationale Brigades. Samen met zijn vriend Jan May reisde hij via Parijs naar het hoofdkwartier in Albacete, waar hij werd ingelijfd bij het Edgar Andrébataljon. Na enkele maanden raakte Kees gedesillusioneerd en probeerde hij in november 1937 te deserteren, maar werd gearresteerd en teruggestuurd naar het front. Tijdens zijn dienst raakte hij gewond aan zijn voeten, wat leidde tot een amputatie van een teen en een blijvende mankheid. Na zijn terugkeer in Nederland hervatte Kees zijn werk als stratenmaker. Zijn politieke betrokkenheid bleef groot; vlak voor de Tweede Wereldoorlog werd hij in mei 1940 gearresteerd wegens het verspreiden van een communistisch manifest, wat als een bedreiging voor de staatsveiligheid werd gezien. Kees trouwde met Trijntje Teer en leidde verder een relatief rustig leven. In 1969 kwam zijn naam nogmaals in het nieuws toen bleek dat hij, in tegenstelling tot sommige andere oud-Spanjestrijders, zijn Nederlanderschap had behouden. Kees de Wit’s leven werd gekenmerkt door zijn inzet voor zijn idealen tijdens twee van de meest turbulente periodes van de 20e eeuw: de Spaanse Burgeroorlog en de aanloop naar de Tweede Wereldoorlog. Zijn ervaringen illustreren de moeilijke keuzes en offers van Nederlandse communistische vrijwilligers in die tijd.

Bron: IISG | Nederlandse vrijwilligers in de Spaanse Burgeroorlog (tekst ingekort met behulp van AI)