Bastiaan Antonius Verkooijen

Ook bekend als: Christ

Bastiaan (roepnaam Christ) wordt geboren op 23 augustus 1915 in Langeweg als tweede van de zes kinderen van Hendrikus Verkooijen en Jacomijna van Gurp. Totdat hij voor de dienstplicht wordt opgeroepen, is hij thuis werkzaam als landbouwer. Als in het najaar van 1939 de oorlogsdreiging voor Nederland sterk lijkt toe te nemen, wordt hij als infanterist ingelijfd bij de Koninklijke Landmacht en gelegerd aan de Peel-Raamstelling. Nadat het Duitse leger op 10 mei 1940 Nederland is binnengevallen, krijgt Christ bevel westwaarts af te marcheren, richting ’s-Hertogenbosch. De volgende dag is hij betrokken bij de beschietingen rondom het St. Jozefhuis aan de Graafseweg, waarbij een gedeelte van het gesticht in brand wordt geschoten. Alle kloosterlingen komen er levend vanaf, maar in het vuurgevecht sneuvelen ter plaatse twee Nederlandse soldaten. Christ loopt een buikschot op en wordt afgevoerd naar het Grootziekengasthuis. De familie in Langeweg wordt ervan op de hoogte gebracht dat Christ ‘licht gewond’ in het ziekenhuis zou liggen, waarop enkele familieleden onmiddellijk naar ’s-Hertogenbosch fietsen, een tocht van ruim vijftig kilometer. Eenmaal daar aangekomen, blijkt Christ al te zijn bezweken aan zijn verwonding en te zijn begraven. Hij is op 12 mei 1940 in het Grootziekengasthuis overleden, in zijn laatste ogenblikken bijgestaan door een pater kapucijn van het St. Jozefhuis. Christ is 24 jaar geworden en vindt zijn laatste rustplaats op de begraafplaats Orthen in ’s-Hertogenbosch.

Bron: Brabantse Gesneuvelden