Franciscus Boeren

Ook bekend als: Frans

Frans wordt op 28 juli 1927 geboren in Oosterhout, als zesde kind en eerste zoon van Adriaan Boeren (1889-1979) en Hendrika van Bragt (1891-1949). Voor hem worden geboren: Maria Petronella (1920-2005), Cornelia Maria (1921-1922), Cornelia Maria (1923-2018), Francina (1925-1995) en Petronella (1926-2021). Na Frans volgen Petrus (1928-1929), Adriana (1932-2002) en Petrus Johannes (1935-2024). Frans meldt zich voor militaire dienst bij de Koninklijke Landmacht en wordt als soldaat ingedeeld bij 17e compagnie Aan- en Afvoertroepen (AAT), belast met de logistieke ondersteuning bij de uitvoering van krijgsverrichtingen. Wegens het losgebarsten revolutionaire geweld van de Indonesische onafhankelijkheidsstrijd wordt hij ter vervulling van zijn dienstverband naar Nederlands-Indië gezonden om bij te dragen aan het herstel van rust en het Nederlandse gezag. Eind april 1947 vertrekt Frans aan boord van de Boissevain naar de Oost en debarkeert een maand later in de haven van Tandjong Priok bij Batavia. Na een periode van acclimatisering wordt Frans naar Meester Cornelis verplaatst, waar het eigenlijke werk kan beginnen. Behalve militaire transporten verzorgt de compagnie in deze periode ook het vervoer voor de rubberonderneming NIRUB. Tijdens de Eerste Politionele Actie van 21 juli tot 4 augustus 1947 bezet de compagnie station Magerai in Meester Cornelis, vanwege waargenomen activiteit van revolutionaire strijders in de omgeving. Daarna hervat de compagnie zijn normale werk in Semarang en verzorgt transporten richting Salatiga, Pekalongan en Cheribon. Tijdens de Tweede Politionele Actie van 19 december 1948 tot 5 januari 1949 wordt het bataljon in twee groepen verdeeld: de noordelijke trekt op naar Demak en Blora, terwijl de zuidelijke naar het republikeinse bolwerk Djokjakarta wordt gezonden. Na afloop van de Actie is het bataljon herenigd en naar Solo (Soerakarta) gezonden. Dan begint voor Frans een zware periode. De Tweede Politionele Actie blijkt namelijk allerminst een succes: het revolutionaire leger was eerder de confrontatie met het Nederlandse leger uit de weg gegaan en voert de guerrillastrijd nu op tot ongekende hevigheid. Door de vele hinderlagen langs de konvooiroutes is het rond Solo zeer gevaarlijk. Tientallen wagens gaan in het voorjaar van 1949 verloren door mijnen en trekbommen, vaak met fatale gevolgen. Frans is een van de slachtoffers van deze hinderlagen. Half juni 1949 wordt hij zwaargewond na een aanval het militair hospitaal te Solo binnengebracht. De geboden hulp mag niet meer baten en Frans bezwijkt op 16 juni 1949 in het hospitaal aan zijn verwondingen. Frans is 21 jaar geworden en vindt zijn laatste rustplaats op het Nederlands ereveld Candi in Semarang.

Bron: Brabantse Gesneuvelden