Johannes Cornelis Lommerse

Joop Lommerse verloor op zesjarige leeftijd zijn moeder en groeide op in een groot gezin. In 1930 verhuisde het gezin naar Amsterdam, waar zijn vader een bakkerij begon en Joop als knecht werkte. In 1938 vertrok hij als vrijwilliger naar Spanje om mee te vechten in de Spaanse Burgeroorlog. Hij sloot zich aan bij de XIe Internationale Brigade, onderdeel van de 35ste divisie, die een belangrijke rol speelde in het laatste Republikeinse offensief, de Slag om de Ebro. Kort na aankomst raakte Joop zwaar gewond door een mortiergranaat, met ernstige been- en heupbreuken tot gevolg. Na maandenlange ziekenhuisopnames in Spanje werd hij in december 1938 samen met andere gewonde Nederlandse vrijwilligers naar Nederland teruggebracht, waar hij een heldenontvangst kreeg in Amsterdam. Door zijn deelname verloor hij tijdelijk zijn Nederlandse nationaliteit. Na zijn herstel hervatte Joop zijn werk als broodbakker en later als technisch controleur. Hij trouwde in 1941 en kreeg in 1947 zijn Nederlandse nationaliteit terug. In 1975 was hij medeoprichter van het Comité Vrij Spanje, dat zich inzette voor Spaanse antifascisten en democraten tijdens de onzekere overgangsfase na de dood van dictator Franco. Het comité organiseerde steunacties, petities en financiële hulp voor politieke gevangenen en vluchtelingen. Joop Lommerse woonde sinds 1939 in Amsterdam-Zuid en overleed eind 1986. Zijn leven weerspiegelt de strijd en solidariteit van internationale vrijwilligers in de Spaanse Burgeroorlog en hun inzet voor democratie en vrijheid.

Bron: IISG | Nederlandse vrijwilligers in de Spaanse Burgeroorlog (tekst ingekort met behulp van AI)