Cornelis Sohier

Cornelis Sohier groeide op in Amsterdam en verhuisde na het overlijden van zijn moeder in 1914 met zijn vader en broers naar Vlissingen. Net als zijn oudere broer Jaap werd hij zeeman en woonde hij in de jaren twintig afwisselend in Hamburg, Amsterdam en Rotterdam. In 1937 vertrok Cornelis als internationale vrijwilliger naar Spanje om te vechten in de Spaanse Burgeroorlog. Hij werd ingedeeld bij de Thälmann-Batterij, onderdeel van de 3de artillerieafdeling, waar hij bekendstond als een moedige en gedisciplineerde soldaat met goede militaire vaardigheden, hoewel hij politiek niet georganiseerd was. Zijn broer Jaap volgde hem kort daarna. Tijdens de slag bij de Ebro, het laatste grote offensief van het Republikeinse leger, raakte Cornelis gewond en werd hij opgenomen in het hospitaal. Na het einde van de oorlog werd hij geïnterneerd in Perpignan, nabij de Spaanse grens. In februari 1939 stond hij op een lijst van 28 geïnterneerde Nederlanders, opgesteld door Franz Schlosser, de laatste Nederlandse gevolmachtigde in Spanje. Kort daarna keerde Cornelis terug naar Nederland. Na zijn terugkeer woonde hij afwisselend in Amsterdam en Den Haag, waar hij werkte als loswerkman en nachtwaker. In tegenstelling tot zijn broer Jaap kreeg Cornelis nooit zijn Nederlandse nationaliteit terug, omdat buitenlandse vrijwilligers na hun terugkeer in principe hun staatsburgerschap verloren. Hij overleed in 1977 in Amsterdam. Zijn deelname aan de Spaanse Burgeroorlog en de gevolgen daarvan markeren een belangrijk deel van zijn leven, dat ook werd beïnvloed door de politieke en militaire conflicten van die tijd.

Bron: IISG | Nederlandse vrijwilligers in de Spaanse Burgeroorlog (tekst ingekort met behulp van AI)