Johannes Wilhelmus van der Heijden

Ook bekend als: Johannes

Johannes wordt geboren op 15 juli 1925 in ’s-Hertogenbosch en woont in Tilburg, waar hij werkt als lijstenmaker. Als vrijwilliger meldt hij zich na de Tweede Wereldoorlog voor militaire dienst bij de Koninklijke Landmacht en wordt ingedeeld bij het 1e oorlogsvrijwilligersbataljon van het Regiment Jagers. Na zijn militaire opleiding vertrekt Johannes met zijn onderdeel op 28 oktober 1945 aan boord van de Nieuw Amsterdam naar Nederlands-Indië. Wegens het losgebarsten geweld van de Indonesische onafhankelijkheidsstrijd worden ze daar ingezet om de rust en het Nederlandse gezag te herstellen. De bevelhebber van het South East Asia Command (SEAC), admiraal Lord Mountbatten, heeft echter met ingang van 2 november 1945 een landingsverbod uitgevaardigd voor Nederlandse troepen op Java en Sumatra, om te voorkomen dat de onrust in de archipel door de aanwezigheid van Nederlandse militairen escaleert tot regelrechte oorlog. Vanwege dit verbod moeten de Nederlandse troepen aan boord van het schip uitwijken naar Malakka, waar ze tot hun grote frustratie tot maart 1946 (als het landingsverbod wordt opgeheven) moeten blijven wachten. Op 13 maart komt Johannes dan eindelijk in Batavia aan en wordt ingezet voor militaire acties in de omgeving van de Nederlandse hoofdstad en in Padang, aan de westkust van Sumatra. Johannes sneuvelt op 8 februari 1947 in Padang. Samen met zijn kameraad en Tilburgse plaatsgenoot Johannes Bastianen loopt hij die dag op patrouille door de wijk Tabing als een van hen op een landmijn stapt. Allebei komen ze om het leven. Johannes is 21 jaar geworden en rust op het Nederlands ereveld Leuwigajah in Tjimahi.

Bron: Brabantse Gesneuvelden