Johannes van Dinther

Ook bekend als: Jan

Jan wordt geboren op 9 september 1901 in Rosmalen als zoon van Johannes van Dinther en Evelina van de Pas. Hij tekent voor militaire dienst bij het KNIL en vertrekt naar Nederlands-Indië, waar hij zich vestigt in Tjimahi, de garnizoensstad van het KNIL bij Bandoeng. Als sergeant dient Jan bij de artillerie. Ook staat hij te boek als geweermaker. Op 8 december 1941, een dag na de aanval op Pearl Harbor, verklaart de Nederlandse regering vanuit Londen Japan de oorlog. De Japanners grijpen dit aan om Nederlands-Indië direct binnen te vallen. Vanwege zijn natuurlijke oliebronnen en geostrategische ligging is de verovering van de Nederlandse kolonie voor de Japanners een van de belangrijkste doelen om Oost-Azië te overheersen. Jan wordt tegen deze achtergrond onder de wapenen geroepen en ingezet bij de verdediging van Bandoeng. Na een veldtocht van drie maanden hebben de Japanners de belangrijkste strategische punten in de archipel ingenomen. Het KNIL, ernstig gehinderd door besluiteloosheid aan de top, biedt nog heftig verzet, maar wordt op 8 maart 1942 in Bandoeng gedwongen tot capitulatie. Diezelfde dag wordt Jan samen met duizenden andere KNIL-militairen krijgsgevangen genomen en afgevoerd naar de kampen. Daarna volgt zijn deportatie naar het vasteland van Zuidoost-Azië, waar hij als dwangarbeider wordt ingezet bij de aanleg van de Birma-spoorlijn. Werken aan de ‘dodenspoorlijn’ betekent voor de gevangenen zeer lange dagen van extreem zwaar werk, terwijl ze blootstaan aan mishandelingen, ongelukken en tropische ziekten. Ook geallieerde bombardementen op de grotere kampen eisen slachtoffers. Ondertussen lijden ze ernstig gebrek aan adequate voeding, schoon water, medicijnen, kleding en onderdak. Duizenden krijgsgevangenen komen door deze ontberingen om het leven, of keren terug met permanent lichamelijk en geestelijk trauma. Jan komt uiteindelijk terecht in Birmese kamp Anganum-2, op honderd kilometer van het westelijke einde van de lijn in Thanbyuzayat. In het kamp schiet de voedselvoorziening ernstig tekort en door gebrek aan adequate medische zorg worden ook zieken ingezet bij de aanleg van de spoordijk. Als gevolg daarvan raken de ernstig verzwakte gevangenen veelvuldig betrokken bij zware ongelukken. Vermoedelijk is dit ook met Jan gebeurd. Op 30 juni 1943 wordt hij opgenomen in de ziekenbarak vanwege ernstige verzwakking en gekneusde wonden aan zijn linker scheen, mogelijk opgelopen tijdens het zware werk. Op 23 september 1943 bezwijkt hij aan de gevolgen van gebrekkige verzorging en complicaties van zijn verwondingen. Jan is 42 jaar geworden en vindt zijn laatste rustplaats op de oorlogsbegraafplaats in Thanbyuzayat.

Bron: Brabantse Gesneuvelden