Salomon Klein

Het is 18 april 1945, slechts enkele weken voor Duitsland capituleert. In het gebied tussen Hoogland en Nijkerk vinden de laatste gevechten plaats. Er wordt alarm geslagen, maar Salomon Klein (even als anderen) gaat ervan uit dat het wel weer mee zal vallen. Een eenheid van de Landwacht, Nederlanders die als vrijwilliger in dienst van de SS zijn getreden, zoeken in het gebied rond Hoogland naar ondergedoken Joden. Ze bedreigen de aanwezige boeren daar en vinden, na enig fysiek machtsvertoon, Salomon die zich al veilig waant. Ze nemen hem mee naar de andere kant van de boerderij. Een van de landwachters, ene Sije Enne Koopmans trekt zijn revolver en schiet Salomon, voor het oog van zijn vrouw en kinderen, ter plekke dood. Nooit te boven gekomen Salomons vrouw en kinderen overleven de oorlog. Ze wonen nog enige tijd in de Scherbierstraat op nummer 16. Al in 1946 verhuizen zij naar Amsterdam. Bekend is dat Jet en de kinderen de dood van Salomon nooit te boven zijn gekomen. Ook Salomons moeder Sara Klein-Rosenboom en twee van zijn broers, Abraham en Jacob Klein , vinden de dood in een van de vernietigingskampen. Salomons broer Simon wordt in 1941 gearresteerd in verband met verzetsactiviteiten Hij wordt overgebracht naar het bureau van de Sicherheitspolizei in Den Haag. De politie van Amersfoort krijgt bericht dat Simon op 11 maart zichzelf van het leven heeft beroofd. Verslaggeving in de pers In 1948 vindt het proces tegen de genoemde landwachter Koopmans plaats. Hij blijkt een beruchte ‘Jodenjager’ te zijn, lid van een zogeheten Frontsicherungsbataillon dat tot taak heeft het gebied van ‘terroristen’ te zuiveren. Volgens de verslaggeving in de pers is deze Koopmams al eerder, in februari 1945, betrokken bij de moord op de rechter baron Harinxma thoe Slooten die in de omgeving van Leeuwarden actief is in het verzet. Tevens is hij betrokken bij aanslagen op andere leden van het verzet. Koopmans wordt ter dood veroordeeld maar dit vonnis wordt later omgezet in levenslange gevangenisstraf. ‘Herinnering spreekt’ Bij het plaatsen van de herdenkingssteen in 2016 leest Salomons oudste zoon Joseph, 71 jaar na de moord op zijn vader, het door hem geschreven gedicht ‘Herinnering spreekt’ voor: Oude stenen muren Van rood baksteen Vertellen over het verleden Ingesleten tegels maskeren letters Synagoge, waar herinneringen spreken Waar helaas veel minder Joodse Mensen binnen treden Veel dank aan de familie voor het delen van hun familiegeschiedenis.

Bron: Stichting Herdenkingsstenen Amersfoort