Martinus Cornelis van Beijeren Bergen en Henegouwen

Van Beijeren kwam rond 1937-1938 als vrijwilliger naar Spanje om deel te nemen aan de Spaanse Burgeroorlog, waar hij diende in de Internationale Brigade bij de sanitaire afdeling in Albacete met de rang van luitenant. Tijdens zijn verblijf hielp hij meerdere Nederlandse deserteurs om te ontsnappen, wat hem zelf in problemen bracht. Hierdoor moest hij vluchten naar Valencia en later Barcelona. Omdat hij geen paspoort had en als deserteur werd beschouwd, kreeg hij van de Nederlandse viceconsul in Barcelona in maart 1938 een laissez-passer om via de Pyreneeën naar Frankrijk te reizen. Een jaar later, in maart 1939, bleek Van Beijeren nog steeds in Spanje te zijn, wonend als particulier in de buurt van Valencia en niet langer verbonden aan de Internationale Brigades. Hoewel hij aanvankelijk beweerde betrokken te zijn bij het organiseren van wapen- en munitietransporten vanuit Nederland, werd hij door de leiding van de Internationale Brigades als een verdachte figuur gezien. Hij stond op een lijst met vermeende spionnen en provocateurs, mede vanwege zijn contacten met een Gestapo-agent en zijn hulp aan deserteurs. Wanneer en hoe Van Beijeren terugkeerde naar Nederland is onbekend, maar vaststaat dat hij zijn Nederlandse nationaliteit verloor en deze pas in 1973 terugkreeg. Na zijn terugkeer werkte hij als technicus en richtte hij röntgenkamers in ziekenhuizen in. Zijn zoon Martin beschrijft hem als een harde werker, intelligent en meertalig.

Bron: IISG | Nederlandse vrijwilligers in de Spaanse Burgeroorlog (tekst ingekort met behulp van AI)