Wilhelmus Johannes Leonardus Maria Martens

Ook bekend als: Willo

Willo wordt geboren op 20 maart 1968 in Helmond. Hij meldt zich voor militaire dienst bij de Koninklijke Landmacht en wordt als eerste sergeant ingedeeld bij het Verbindingsdienst Bataljon dat als onderdeel van de VN-vredesmissie UNPROFOR in Joegoslavië dient. Zolang generaal Josip Broz ‘Tito’ in Joegoslavië aan de macht is, worden etnische tegenstellingen in het land hardhandig onderdrukt. Na zijn dood in 1980 komen deze ondergronds gedreven spanningen – terug te voeren tot voor de Eerste Wereldoorlog – steeds meer naar de oppervlakte. Het einde van de Koude Oorlog betekent de ondergang van de communistische regimes op de Balkan en de wederopleving van nationalistische politieke bewegingen. Tegen deze achtergrond valt het etnisch, cultureel en religieus zeer diverse Joegoslavië onmiddellijk ten prooi aan nationalistisch geweld, waarbij met name de Serviërs tegenover Kroaten, Bosnische moslims en Albanezen komen te staan. Begin jaren negentig is de burgeroorlog uitgebroken die Europa en de wereld verbijsterd door zijn extreme geweld. Het ‘dit nooit weer’ van na de Tweede Wereldoorlog blijkt een pijnlijke illusie te zijn geweest. De VN zendt de United Nations Protection Force (UNPROFOR) naar het land in een poging het geweld in te dammen. Vanaf midden 1992 verschuift het zwaartepunt van deze missie van Kroatië naar Bosnië-Herzegovina, waar het bloedigst wordt gevochten en door Bosnische Serviërs etnische zuiveringen worden uitgevoerd onder de niet-Servische groepen. Voor deze getroffen bevolkingsgroepen worden safe areas ingesteld die door UNPROFOR moeten worden bewaakt. (De bekendste en beruchtste hiervan is Srebrenica, dat in juli 1995 door Bosnische Servische onder de voet wordt gelopen, met als gevolg de moord op 8000 Bosnische moslims.) Nederland draagt substantieel bij aan UNPROFOR, in de vorm van een verbindingsbataljon, een Nederlands-Belgisch transportbataljon, infanteriebataljon Dutchbat, maritieme steun en luchtsteun. Sinds mei 1993 is Willo ingedeeld bij het verbindingsbataljon, gelegerd in Daruvar in Kroatië, waarvoor hij dient als specialist telecommunicatie. Voor dit werk kan hij putten uit zijn eerdere kennis en ervaring als hobbymatig zendamateur. Op 10 oktober 1993 rijdt Willo vanuit hoofdkwartier Sector West met collega’s majoor F.L. van Baal en sergeant J.H. Weerensteijn in een terreinwagen naar een antenneopstelling. Onderweg rijdt de wagen in de omgeving van Pakrac, 20 kilometer zuidelijk van Daruvar, op een achtergebleven mijn van gevechten twee jaar eerder in de regio. Van Baal en Weerensteijn raken zwaar gewond en worden door de reddingspatrouille van een gewaarschuwde controlepost naar het hospitaal vervoerd. Willo, die achterin de wagen zat, heeft de explosie niet overleefd. Hij is 25 jaar geworden en vindt zijn laatste rustplaats op het Nationaal Ereveld in Loenen.

Bron: Brabantse Gesneuvelden