Johan Hordijk

Johan (Joop) Hordijk was een Nederlandse arbeider en overtuigd communist die in 1937 met een kleine groep Zaandammers naar Spanje vertrok om te vechten in de Spaanse Burgeroorlog. Via Amsterdam reisde hij, samen met Adolf Hendriks, naar Spanje, terwijl twee anderen afhaakten in Parijs. Hordijk sloot zich aan bij het Edgar André-bataljon van de Internationale Brigades en vocht vooral rond Madrid en later in het noorden bij Huesca. Tijdens een gevecht raakte hij ernstig gewond en werd hij verpleger in een hospitaal in Benicassim, waar hij ook een bombardement meemaakte. In 1938 werd hij lid van de Spaanse communistische partij, een erkenning die niet alle vrijwilligers kregen. Na de terugtrekking van de Internationale Brigades keerde hij terug naar Nederland, waar hij tijdens de Duitse bezetting ondergedoken zat vanwege zijn verloren nationaliteit en communistische achtergrond. Hij werkte illegaal in een houtbedrijf en raakte daarbij gewond aan zijn hand. Na de oorlog kreeg hij zijn Nederlanderschap terug en bleef hij actief lid van de Communistische Partij Nederland (CPN). De Binnenlandse Veiligheidsdienst hield hem vanwege zijn politieke activiteiten in de gaten. Hordijk was ook betrokken bij culturele en politieke organisaties zoals de Vereniging Nederland-USSR en het Spanje Comité Zaanstreek. In 1978 bezocht hij Spanje opnieuw en ontmoette daar onder anderen Dolores Ibarruri, een icoon van de antifascistische strijd. Hij overleed in 1980, nog steeds toegewijd aan zijn idealen en herinnerd als een dappere en betrouwbare strijder die nooit spijt had van zijn tijd in Spanje.

Bron: IISG | Nederlandse vrijwilligers in de Spaanse Burgeroorlog (tekst ingekort met behulp van AI)