Pieter Dubbelman

Ook bekend als: Pieter

Pieter wordt geboren op 10 februari 1927 in Hooge en Lage Zwaluwe, als zoon van Lambertus en Maria Dubbelman. In het najaar van 1946 komt hij op bij de Koninklijke Landmacht in Eefde bij Zutphen, waar hij wordt ingedeeld bij de 17e compagnie Aan- en Afvoertroepen (AAT), belast met de logistieke ondersteuning en uitvoering van de krijgsverrichtingen. Wegens het losgebarsten revolutionaire geweld van de Indonesische onafhankelijkheidsstrijd wordt Pieter voor de vervulling van zijn dienstverband naar Nederlands-Indië gezonden om bij te dragen aan het herstel van de rust en het Nederlandse gezag. Eind april 1947 vertrekt hij met de Boissevain naar de Oost, waar hij een maand later debarkeert in de haven van Tandjong Priok bij Batavia. Na een periode van acclimatisering wordt hij naar Meester Cornelis verplaatst, waar het eigenlijke werk kan beginnen. Behalve militaire transporten verzorgt de compagnie in deze periode ook het vervoer voor de rubberonderneming NIRUB. Tijdens de Eerste Politionele Actie van 21 juli tot 4 augustus 1947 bezet de compagnie station Magerai in Meester Cornelis vanwege waargenomen activiteiten van revolutionaire strijders. Daarna hervat de compagnie zijn normale werk in Semarang voor het verzorgen van transporten richting Salatiga, Pekalongan en Cheribon. Tijdens de Tweede Politionele Actie van 19 december 1948 tot 5 januari 1949 wordt het bataljon in twee groepen verdeeld: de noordelijke trekt op naar Demak en Blora, terwijl de zuidelijke naar het republikeinse bolwerk Djokjakarta wordt gezonden. Na afloop van de Actie is het bataljon herenigd en naar Solo (Soerakarta) gezonden. Daar begint voor Pieter de zwaarste periode van zijn verblijf in Indië. Door de vele hinderlagen langs de konvooiroutes is het rond Solo nog altijd zeer gevaarlijk. Tientallen wagens gaan in het voorjaar van 1949 verloren door mijnen en trekbommen, vaak met fatale gevolgen. Pieter is een van de slachtoffers die bij deze hinderlagen het leven verliezen. Hij sneuvelt op 28 juni 1949 in Solo, samen met sergeant Wim van den Nieuwenhof uit Nuenen. Pieter is 22 jaar geworden en vindt zijn laatste rustplaats op het Nederlands ereveld Candi in Semarang.

Bron: Brabantse Gesneuvelden