Evert Ruivenkamp

Evert Ruivenkamp (1915-1943) werd geboren in Philadelphia als zoon van Jannigje Meurs. Na terugkeer naar Nederland groeide hij op in Den Haag, waar hij in 1933 een opleiding tot metselaar volgde, maar nooit als zodanig werkte. In 1938 vertrok hij als vrijwilliger naar Spanje om te vechten in de Spaanse Burgeroorlog bij de Internationale Brigades. Hij vocht moedig bij de 11e brigade en later als tirailleur bij het 15e Legerkorps, en werd lid van de Spaanse communistische partij. Tijdens de strijd raakte hij bevriend met Willy de Lathouder, die sneuvelde; Ruivenkamp zorgde voor diens weduwe en kind. Na terugkeer in Nederland in december 1938 verloor hij zijn Nederlanderschap, maar werd toch in 1939 gemobiliseerd bij de infanterie. Tijdens de Duitse inval in 1940 werd hij krijgsgevangen genomen, maar snel vrijgelaten. In december 1940 trouwde hij met Rosario Plana Sole, de weduwe van zijn gevallen vriend. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werkte Ruivenkamp als ploegcommandant bij de brandweer van de Gemeentelijke Luchtbeschermingsdienst in Den Haag. Als lid van het verzet pleegde hij samen met Henk Middendorp een sabotageactie die bekend werd als de brand in het Laakkwartier, waarbij grote voorraden hooi en stro van de Duitse Wehrmacht in vlammen opgingen. In februari 1943 werd hij gearresteerd, gemarteld en ter dood veroordeeld wegens brandstichting. Op 30 juni 1943 werd hij gefusilleerd op de Waalsdorpervlakte. Na de oorlog werd Ruivenkamp herdacht als een dappere strijder tegen fascisme en bezetting. Zijn dagboek over zijn tijd in Spanje, dat na decennia werd teruggevonden, verscheen in 2022 onder de titel "Een Hollandse jongen aan de Ebro". Zijn weduwe en familie bleven zijn herinnering levend houden, en hij ligt begraven op het Nederlands Ereveld in Loenen.

Bron: IISG | Nederlandse vrijwilligers in de Spaanse Burgeroorlog (tekst ingekort met behulp van AI)