Petrus Gerardus Leonardus Verbiest

Ook bekend als: Piet

Piet wordt geboren op 13 september 1927 in Hoogerheide bij Woensdrecht, als achtste kind van Jan Verbiest en Wies Palinckx. Hij groeit op met vijf zussen en drie broers. In 1929 verhuist het gezin naar Eindhoven, waar vader Jan en de drie oudste meisjes bij Philips kunnen werken. Ook Piet gaat later bij Philips werken als glasblazer, voor de productie van gloeilampen. Piet staat bekend als een gevoelige jongen, behulpzaam en met oog voor anderen. In 1947 wordt hij opgeroepen voor de dienstplicht bij de Koninklijke Landmacht in Maastricht, waar hij wordt ingedeeld bij het 5-6 Regiment Infanterie. Het harde leven in militaire dienst bevalt Piet niet en zodra hij weet dat hij uitgezonden zal worden naar Nederlands-Indië, ziet hij daar erg tegenop. Hem wordt opgedragen om vanwege het losgebarsten revolutionaire geweld van de Indonesische onafhankelijkheidsstrijd bij te dragen aan het herstel van de rust en het Nederlandse gezag. Eind januari 1948 vertrekt hij met de Nieuw Holland naar de Oost, waar hij na een zeereis van ruim een maand debarkeert in Semarang op Java. Voor Piet breekt er een loodzware tijd aan. Vanuit Semarang wordt Piet met zijn bataljon overgebracht naar Pekalongan en begin mei gelegerd op verschillende posten in het binnenland, waar hij deelneemt aan patrouilles en zuiveringsacties om het gebied veilig te stellen tegen infiltraties van revolutionairen. Tijdens de Tweede Politionele Actie, van 19 december 1948 tot 5 januari 1949, wordt hij via Kartasoera naar Solo (Soerakarta) gezonden voor de inname van die stad. Ook verderop in Wonogiri en Klaten wordt het bataljon bij militaire operaties ingezet. Tactisch gezien is de Actie een succes; alle militaire doelen worden binnen de gestelde termijn gehaald en met de inname van Djokjakarta en de arrestatie van de daar gevestigde republikeinse regering, lijkt de onafhankelijkheidsbeweging politiek te zijn uitgeschakeld. Kort na afloop van de Actie blijkt dat succes echter een illusie; het revolutionaire leger is allerminst verslagen en ontketent met steun van de bevolking een ongekend gewelddadige guerrillastrijd. Voor de onder druk gezette Nederlandse militairen is het vrijwel onmogelijk om in de nieuw veroverde gebieden de veiligheid effectief te handhaven. Ondanks dat Piet het moeilijk heeft, voert hij zijn taken plichtsgetrouw en consciëntieus uit en wordt daarvoor bevorderd tot korporaal. Hij let goed op de soldaten van zijn peloton; zwakkere of te angstige kameraden ontziet hij bij patrouilles en missies in de binnenlanden. Aan zijn zus vertrouwt hij per brief toe dat hij lijdt aan zware hoofdpijnen en lichamelijke klachten heeft ontwikkeld. Het hangt allemaal samen met de geestelijke last die hij in Indië voelt. Op Paaszaterdag 16 april 1949 sneuvelt Piet bij een militaire actie in het gebied tussen Batoeretno en Batoewarno. Ook de soldaten Jos van Beek uit Baarle-Nassau en Jan Nederveen uit Helmond komen hierbij om het leven. Piet is 21 jaar geworden en vindt zijn laatste rustplaats op het Nederlands ereveld Candi in Semarang. Piets zus Corry trouwde in 1947 (het jaar dat Piet in dienst ging) met Theo Derks, een broer van Gerard en Henk Derks die tijdens de Tweede Wereldoorlog in Eindhoven zijn gefusilleerd vanwege de dood van een Duitse officier.

Bron: Brabantse Gesneuvelden