Eduard Snellen

Ook bekend als: Eduard

Eduard wordt geboren op 30 juni 1907 in Eethen als zoon van Johan en Willemientje Snellen. Hij woont in Malang op Java, waar hij werkt als kantoorklerk. Op 8 december 1941, een dag na de aanval op Pearl Harbor, verklaart de Nederlandse regering vanuit Londen Japan de oorlog. De Japanners grijpen dit aan om Nederlands-Indië direct binnen te vallen. Vanwege zijn natuurlijke oliebronnen en geostrategische ligging is de verovering van de Nederlandse kolonie voor de Japanners een van de belangrijkste doelen om Oost-Azië te overheersen. Tegen deze achtergrond meldt Eduard zich vrijwillig bij de landstorm en wordt als infanterist ingezet bij de verdediging van de kolonie. Na een veldtocht van drie maanden hebben de Japanners de belangrijkste strategische punten in de archipel veroverd. Op 8 maart 1942 capituleert het KNIL op Java en Eduard wordt de volgende dag samen met duizenden andere militairen in krijgsgevangen genomen en afgevoerd naar de kampen. Later volgt zijn deportatie naar het vasteland van Zuidoost-Azië, waar hij als dwangarbeider wordt ingezet bij de aanleg van de Birma-spoorlijn. Eduard komt uiteindelijk terecht in het Thaise kamp Takanon, op 218 kilometer van het Thaise eindpunt van de lijn in Non Pladuk. Vergeleken met de omstandigheden in andere kampen, is de situatie in Takanon voor de gevangenen redelijk. Door het begin van de regentijd is het transport over de rivier van levensmiddelen regelmatig en het water is er van goede kwaliteit. Niettemin worden de gevangenen in gammele barakken ondergebracht en schieten de rantsoenen schromelijk tekort voor de lange, zware werkdagen. De gevangenen worden er naast het aanleggen van de spoordijk ingezet bij het kappen van bomen en het uithouwen van een sleuf voor het spoor door de rotsen. Besmettelijke ziekten als cholera kunnen zich snel verspreiden en maken onder de verzwakte gevangenen veel slachtoffers. Eduard is een van de gevangenen voor wie de ontberingen uiteindelijk te veel worden. Op 12 juli 1943 wordt hij als gevolg van ernstige ondervoeding ziek en bezwijkt niet lang daarna, op 3 augustus 1943. Eduard is 36 jaar geworden en vindt zijn laatste rustplaats op de oorlogsbegraafplaats in het Thaise Kanchanaburi.

Bron: Brabantse Gesneuvelden