Evert Bellinga

Evert Bellinga was een Nederlandse zeeman die een opvallende rol speelde tijdens de Spaanse Burgeroorlog en de Tweede Wereldoorlog. Hij vertrok al in oktober 1936 naar Spanje, waar hij vocht aan de zijde van de Republikeinen, eerst bij de Garde Largo Caballero en later bij de 129ste brigade. Zijn precieze beweegredenen om naar Spanje te gaan zijn binnen zijn familie onbekend. Na het einde van de burgeroorlog keerde hij op 19 januari 1939 officieel terug naar Nederland, onder begeleiding van Nederlandse diplomaten. Bij deze terugkeer werd hem, samen met anderen, vrijwel onmiddellijk de Nederlandse nationaliteit ontnomen, hoewel dit niet verhinderde dat hij later werd gemobiliseerd. Tijdens de Tweede Wereldoorlog diende Evert als bootsman aan boord van het marineschip Prins Frederik Hendrik. Op 8 maart 1941 kwam hij tragisch om het leven tijdens zijn dienst. Zijn inzet en opoffering werden erkend door koningin Wilhelmina, die in een brief aan zijn broer haar medeleven betuigde en hem prees als een groot zoon van het Nederlandse zeevarende volk. Evert Bellinga’s nalatenschap is schaars; een handvol peseta’s uit zijn tijd in Spanje zijn bewaard gebleven binnen de familie. Ondanks het verlies blijft hij herinnerd als iemand die, door zijn moed en toewijding, heeft bijgedragen aan de vrijheid van Nederland in moeilijke tijden.

Bron: IISG | Nederlandse vrijwilligers in de Spaanse Burgeroorlog (tekst ingekort met behulp van AI)