Harmen Visser

Ook bekend als: Oom Willem

Harmen was wachtmeester bij de Marechaussee. Harmen sluit zich aan bij de ondergrondse Ordedienst. Hij wordt commandant en is actief binnen de Landelijke Organisatie voor hulp aan Onderduikers. Een dag na de bevrijding gaat hij met een Canadese eenheid op onderzoek of er nog Duitsers achtergebleven zijn in de omgeving. Ze lopen in een hinderlaag en Harmen wordt dodelijk getroffen.

Bron: Vereniging Scouting Nederland

Gehuwd met Sijtske Tromp. Eén kind. Opperwachtmeester der marechaussee. Herv. Zijn loopbaan bij de politie begon in Heerhugowaard. Midden in de oorlogstijd werd hij in de rang van opperwachtmeester vanuit Urk overgeplaatst naar Vollenhove, waar hij zich aansloot bij het verzet onder de schuilnaam Oom Willem. Visser behoorde tot LO-Vollenhove en was tevens commandant van de Binnenlandse Strijdkrachten. In feite was het een soort strafoverplaatsing, nadat de SD er lucht van had gekregen dat mede op zijn initiatief een verzetsgroep was opgericht. Visser zorgde voor de huisvesting van onderduikers en verschafte hun valse papieren. Tevens hielp hij bij wapendroppings en deed mee aan overvallen. In de nacht van 17 op 18 juli 1944 voerde hij een overval uit op het distributiekantoor aan de Kloosterweg in Sint Jansklooster. Dat gebeurde samen met Maria Weijs-van Renes en Geert Stoker. Weijs werkte als caissière op dit kantoor en bezat de sleutel. Om de diefstal op een inbraak te doen lijken, had Visser een in een uniformjas gewikkelde steen door een raam van het kantoor gegooid. Doodleuk maakte hij de volgende dag een gedetailleerd proces-verbaal van de 'overval' op voor de SD. Gearresteerd op 14 december 1944 en opgesloten in de kazerne te Steenwijk. Hij ontsnapte echter in de nacht van 20 op 21 januari 1945 en begon meteen weer met illegale werkzaamheden. Op 16 april 1945 kreeg Visser bericht dat zich in een boerderij te Schoterzijl nog twee Duitse militairen bevonden. Met enkele BS'ers reed hij er naar toe. Onderweg troffen ze twee Canadese militairen in een zogenaamde brencarrier (kleine tank), die zich bij hen voegden. Eén van de Canadezen vroeg aan de bewoner van de boerderij om inlichtingen. Na veel aandringen kreeg hij als antwoord dat zich in de boerderij ongeveer vijftig zwaarbewapende Nederlandse SS'ers bevonden. Men besloot daarom terug te trekken. Vanuit de boerderij werd toen hevig geschoten. Visser trachtte op zijn motor, die op een dijk waar de boerderij tegenaan was gebouwd stond geparkeerd, te ontkomen. Dat lukte niet. Tengevolge van vijandelijk mitrailleurvuur op het kruispunt Kuinre-Lemmer-Wolvega sneuvelde de politieman, toen hij daar op een hinderlaag stuitte van Hollandse SS'ers. Visser was op verzoek van de Canadezen als gids meegegaan om Kuinre te bevrijden. Oorspronkelijk werd hij begraven op de algemene begraafplaats te Vollenhove. Herbegraven op 20 december 1945 op de hervormde begraafplaats te Oudemirdum, vak R, nr. 6. Zijn naam staat vermeld op een gedenkteken aan de Zeedijk ten zuiden van Schoterzijl. Om onbekende reden werd vergeten zijn naam te registreren op een gedenkplaat in het voormalige gemeentehuis van Koudum.

Bron: Een Laatste Saluut

Harmen Visser (Scharl, 25 november 1894 - Schoterzijl, 16 april 1945) was een opperwachtmeester bij de Marechaussee en in het verzet actief voor Trouw, Strijdend Nederland, Raad van Verzet en had leidende functies binnen de KP Vollenhove en de Binnenlandse Strijdkrachten (BS). Hij werd vlak voor de bevrijding opgepakt, maar wist te ontsnappen. Visser kwam vlak na de bevrijding om toen hij dodelijk getroffen werd door terugtrekkende SS'ers.

Bron: Stichting WO2Net | Oorlogsbronnen.nl