Pieter Marinus van Hees

Piet, geboren in Duitsland als zoon van Nederlandse ouders, groeide op in een gezin met vier broers en een zus in Amsterdam. In 1934 werd hij afgekeurd voor militaire dienst vanwege een spraakgebrek. Hoe hij precies in Spanje terechtkwam is onbekend, maar op 22 januari 1938 meldde hij zich als vrijwilliger voor de Spaanse Burgeroorlog. Na een korte militaire training in Albacete werd hij begin maart 1938 ingedeeld bij een legeronderdeel. Kort daarna raakte hij tijdens het Ebro-offensief gevangen door de troepen van Franco en belandde in een krijgsgevangenkamp in Belchite, later overgebracht naar het kamp San Pedro de Cardeña nabij Burgos. De omstandigheden in dit kamp waren zwaar: weinig voedsel, slechte hygiëne, gebrekkige medische zorg en wrede bewakers. De vrijlating van de Nederlandse krijgsgevangenen hing af van diplomatieke inspanningen van de Nederlandse regering, die echter traag en beperkt waren. In december 1939 kon Piet samen met drie anderen terugkeren naar Nederland, terwijl de rest pas tussen 1942 en 1943 vrijkwam. De Spaanse autoriteiten onderzochten of de gevangenen strafbare feiten hadden gepleegd, maar niemand werd ooit veroordeeld; vermoedelijk diende dit onderzoek als voorwendsel om hen langer vast te houden. Na zijn terugkeer verloor Piet zijn Nederlandse nationaliteit en vestigde zich opnieuw in Amsterdam. Hij bleef ongehuwd en overleed op 15 juni 1966 in München door een ongeluk. Uit een rouwadvertentie blijkt dat hij tot zijn dood in Amsterdam woonde.

Bron: IISG | Nederlandse vrijwilligers in de Spaanse Burgeroorlog (tekst ingekort met behulp van AI)