Johannes Hubertus Roselle

Jean Roselle, geboren in 1910 in Gulpen, was een rebelse man met een sterke communistische overtuiging, wat leidde tot conflicten binnen zijn katholieke en rechts georiënteerde familie. Na een diensttijd bij het KNIL in Nederlands-Indië keerde hij in 1934 terug naar Nederland, waar hij actief werd in de Communistische Partij Nederland (CPN). In 1937 vertrok hij naar Spanje om te vechten in de Spaanse Burgeroorlog bij de Internationale Brigades, specifiek de Nederlandse compagnie “De Zeven Provinciën”. Tijdens het Aragon-offensief werd hij krijgsgevangen genomen en opgesloten in kampen zoals San Pedro de Cardeña en Miranda de Ebro, waar de omstandigheden zwaar waren. In 1938 ontsnapte hij tijdelijk, maar werd opnieuw gevangen genomen en gestraft. Pas in 1942 werd Roselle, samen met andere Nederlandse Interbrigadisten, vrijgelaten dankzij diplomatieke inspanningen, hoewel deze moeizaam verliepen door politieke tegenstellingen en Spaanse druk. Na zijn vrijlating reisde hij via Curaçao en Canada naar Engeland, waar hij zich aansloot bij de Prinses Irene Brigade. Hier onderging hij verhoren over zijn politieke overtuigingen en had hij moeite met militaire discipline, wat leidde tot arrestaties en uiteindelijk zijn vertrek uit de brigade in 1944. Tijdens de Tweede Wereldoorlog was Roselle ook secretaris van de “Bond voor Nederlandsche Zeelieden”, een organisatie die zich verzette tegen de verplichte vaarplicht en kritiek had op de Nederlandse scheepvaartautoriteiten in Engeland. In 1943 trouwde hij met Nina Fushardi en vestigde zich na de oorlog definitief in Engeland, waar hij als barkeeper werkte. Jean Roselle overleed in 1992. Zijn leven werd gekenmerkt door zijn strijd tegen autoriteit, zijn communistische idealen en zijn betrokkenheid bij twee grote conflicten van de 20e eeuw.

Bron: IISG | Nederlandse vrijwilligers in de Spaanse Burgeroorlog (tekst ingekort met behulp van AI)