Josephus Hendrikus Philippus de Wit

Ook bekend als: Josephus

Cornelis wordt geboren op 21 oktober 1900 in Steensel als zoon van Johannes en Geertruida de Wit. Met zijn vrouw woont hij in Batavia in Nederlands-Indië, waar werkt als leraar op een basisschool. Ook is hij aangesloten bij de Landstorm, een organisatie voor mannen die te oud zijn voor reguliere dienst, maar in geval van nood snel onder de wapenen kunnen worden geroepen voor territoriale verdediging. Op 8 december 1941, een dag na de aanval op Pearl Harbor, verklaart de Nederlandse regering vanuit Londen Japan de oorlog. De Japanners grijpen dit aan om Nederlands-Indië direct binnen te vallen. Vanwege zijn natuurlijke oliebronnen en geostrategische ligging is de verovering van de Nederlandse kolonie voor de Japanners een van de belangrijkste doelen geworden om Oost-Azië te kunnen overheersen. Tegen deze achtergrond wordt Josephus als soldaat van de Landstorm ingelijfd bij het KNIL en ingezet voor de verdediging van de kolonie. Na een veldtocht van drie maanden hebben de Japanners de belangrijkste strategische punten in de archipel ingenomen. Het KNIL, slecht voorbereid en uitgerust en ernstig gehinderd door besluiteloosheid aan de top, maakt geen schijn van kans tegenover de superieure Japanse vuurkracht. Op 8 maart 1942, na de Japanse landing op Java, capituleert het KNIL in Bandoeng. Diezelfde dag wordt ook Josephus in Bandoeng krijgsgevangen genomen en afgevoerd naar de Javaanse kampen. Nadat de Japanners het eiland Flores hebben veroverd, wordt hij daarheen getransporteerd. Josephus komt terecht in een van de drie kampen rond Maoemere, van waaruit hij als dwangarbeider wordt ingezet bij de aanleg van een vliegveld. Vanwege de geallieerde bombardementen worden de gevangenen na voltooiing vastgehouden om herstelwerkzaamheden te verrichten. Met honderden andere krijgsgevangenen wordt Josephus er ondergebracht in zelfgemaakte barakken van bamboe en atap. Er is geen elektriciteit beschikbaar en aanvankelijk is de voedselvoorziening er zeer slecht. De omstandigheden in de kampen op Flores leiden tot veel ernstig verzwakte en zieke gevangenen. Tussen april 1943 en april 1944 zouden er 380 gevangenen om het leven komen. Een van hen is Josephus; op 4 juni 1943 raakt hij besmet met bacillaire dysenterie en wordt ernstig verzwakt het kamphospitaal binnengebracht. Als gevolg van de inadequate zorg bezwijkt hij een week later, op 12 juni, aan de ziekte. Josephus is 42 jaar geworden en vindt zijn laatste rustplaats op het Nederlands ereveld Menteng Pulo in Jakarta.

Bron: Brabantse Gesneuvelden