Johannes Hendrikus Antonius Gommers

Ook bekend als: Johannes, J.H.A. Gommers

Johannes Hendrikus Antonius Gommers (Roosendaal, 14 juli 1909 - Kamaishi (Japan), 14 juli 1945) was korporaal-vliegtuigmaker bij de Marine Luchtvaartdienst. Tijdens de Japanse bezetting van Nederlands-Indië werd hij krijgsgevangen genomen. Gommers kwam om het leven bij een Amerikaans bombardement op Kamp Sendai 5B bij de Japanse stad Kamaishi. Postuum ontving hij het Vliegerkruis voor zijn verdiensten in de strijd tegen Japan.

Bron: Stichting WO2Net | Oorlogsbronnen.nl

Johannes wordt geboren op 14 juli 1909 in Roosendaal en woont in Den Helder. Op het moment dat voor Nederland de Tweede Wereldoorlog uitbreekt, dient hij als korporaal-vliegtuigmaker bij de Marine Luchtvaartdienst in Nederlands-Indië. Op 8 december 1941, een dag na de aanval op Pearl Harbor, verklaart de Nederlandse regering vanuit Londen Japan de oorlog. De Japanners grijpen dit aan om Nederlands-Indië direct binnen te vallen. Vanwege zijn geostrategische ligging en natuurlijke oliebronnen is de verovering van de Nederlandse kolonie voor de Japanners een van de belangrijkste doelen geworden om Oost-Azië te overheersen. Tegen deze achtergrond zet Johannes zich als bemanningslid van vliegboot Y 45 in bij militaire acties tegen de vijand en bij het redden van overlevenden van de gezonken torpedobootjager Hr. Ms. Van Nes en S.S. Sloet van der Beele die tijdens de Slag in de Javazee op 17 februari 1942 tot zinken zijn gebracht. Na een veldtocht van drie maanden hebben de Japanners de belangrijkste strategische punten in de archipel ingenomen. Het KNIL, slecht voorbereid en uitgerust en ernstig gehinderd door besluiteloosheid aan de top, biedt nog weerstand, maar wordt op 8 maart 1942 gedwongen tot capitulatie. Het KNIL en het marinepersoneel dat niet op tijd naar Australië weet uit te wijken, wordt in krijgsgevangenschap afgevoerd. Een van de duizenden gevangenen is Johannes die via de Javaanse kampen naar Japan wordt getransporteerd. Daar komt Johannes uiteindelijk terechtkomt in kamp Sendai 5-B in Kamaishi, waar hij als dwangarbeider moet werken in de nabijgelegen nikkel-staalfabriek en de kalkoven. In de haven wordt gewerkt bij het laden en lossen van brandstoffen en materiaal voor de hoogovens. Ook zieken worden gedwongen te werken, met onvoldoende kleding of beschutting.Het werk is zwaar, gevaarlijk en de gevangenen worden veelvuldig geslagen en ernstig mishandeld. Ondertussen staan ze in het kamp aan de meest uiteenlopende ontberingen bloot. De voeding is slecht en schiet voor het zware werk schromelijk tekort, waardoor de gevangenen snel verzwakken en risico lopen ernstige ongelukken te maken. Er is een dokter en een verpleger aanwezig, maar omdat zij geen medicijnen, verband, of zelfs een ziekenboeg hebben, kunnen zij weinig doen voor de gevangenen. Johannes overlijdt op 14 juli 1945 in het kamp, op de dag dat de nabijgelegen haven door een geallieerd scheepsbombardement wordt verwoest. Het is echter niet duidelijk of zijn dood mogelijk verband houdt met deze beschieting. Johannes is 36 jaar geworden en vindt zijn laatste rustplaats op het Nederlands ereveld Menteng Pulo in Jakarta.Vanwege zijn inzet en betoonde moed tijdens de Japanse inval is hem postuum het Vliegerkruis toegekend.

Bron: Brabantse Gesneuvelden