Ludwig Bracic

Ludwig Bracic, een man uit Hoensbroek, vocht enkele maanden in de Internationale Brigade tijdens de Spaanse Burgeroorlog. Ondanks dat hij al veertien jaar in Nederland woonde en getrouwd was met een Nederlandse vrouw, verloor hij zijn baan in de Belgische mijnen vanwege zijn Joegoslavische nationaliteit. Samen met twee kameraden vertrok hij in 1937 naar Spanje, gedreven door idealisme en de strijd tegen het fascisme. Na een zware tocht over de Pyreneeën kreeg hij militaire training in Albacete en werd vervolgens ingezet bij de strijd rond Teruel in de winter van 1938, waar de omstandigheden extreem zwaar waren. Bracic raakte teleurgesteld in de leiding en het gedrag van de officieren, die volgens hem bevooroordeeld en hardvochtig waren. Hij werd ziek en besloot te deserteren, wat leidde tot zijn arrestatie in Barcelona. Hij werd beschuldigd van sabotage en fascistische sympathieën, maar wist te ontsnappen en keerde via Frankrijk terug naar Nederland. Zijn verhaal veroorzaakte opschudding, vooral onder communistische kringen, die hem als lafaard en deserteur bestempelden. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd Bracic door de Duitse bezetter gearresteerd vanwege zijn anti-Duitse houding, maar later vrijgelaten. Na 1943 zat hij ondergedoken. Na de oorlog werkte hij als kampbewaker in een detentiecentrum voor politieke delinquenten, maar werd door de Nederlandse Binnenlandse Veiligheidsdienst als politiek onbetrouwbaar beschouwd, mogelijk vanwege zijn communistische sympathieën. Ludwig Bracic overleed in 1965; zijn weduwe liet weten dat de plechtige zeswekendienst in de rectoraatskerk Mariarade zou plaatsvinden. Zijn leven weerspiegelt de complexe en gevaarlijke keuzes van een idealist in turbulente tijden.

Bron: IISG | Nederlandse vrijwilligers in de Spaanse Burgeroorlog (tekst ingekort met behulp van AI)