Wanda Verduin

Wanda Verduin was een dochter van Abraham Verduin (1902-onbekend) en Anne Vijevano (1900-1997). Wanda en haar twee jaar jongere broer Ernst (1927-2021) werden geboren in Amsterdam, maar groeiden vanaf 1935 op in Bussum. Hun vader was fabrikant van dameshoeden. Wanda Verduin bezocht in het schooljaar 1930-'31 de kleuterklas van de 1e Montessorischool in Amsterdam. Het jaar erna ging zij naar de Zesde Montessorischool. Broer Ernst werd een jaar later ingeschreven. Hij kwam van de Voorbereidende school No. 51. Na de verhuizing naar Bussum, gingen zowel Wanda als Ernst naar het Baarnsch Lyceum. Tijdens de bezetting werd het Joodse leerlingen en docenten per 1 september 1941 verboden reguliere scholen te bezoeken en zij moesten allebei de school verlaten. Het gezin werd in het voorjaar van 1942 gedwongen naar Amsterdam te verhuizen, waar Wanda en Ernst werden ingeschreven op het Joods Lyceum. Wanda kwam in klas 4B2, waar ook Margot Frank in zat. Enst zat in klas 2L. De Verduins waren van plan onder te duiken. Ze hadden een onderduikadres en valse papieren geregeld en Wanda verfde haar haar blond. Maar op 14 januari 1943 werden ze opgepakt en via de Hollandsche Schouwburg naar Kamp Vught afgevoerd. Ernst werd tewerkgesteld in de Splitter-afdeling, een bontwerkplaats in het kamp. Wanda en Ernst ontkwamen aan het Kindertransport dat begin juni 1943 vanuit Vught naar Kamp Westerbork vertrok, met als eindbestemming vernietigingskamp Sobibor. Maar op 11 september 1943 werden zij alsnog overgebracht naar Westerbork en van daaruit op 16 september 1943 gedeporteerd naar Auschwitz. Broer en zus werden daar van elkaar gescheiden. Ernst werd tewerkgesteld in kamp Monowitz (Auschwitz III) en heeft zijn zus nooit meer teruggezien. Na de oorlog werd door het Rode Kruis vastgesteld dat Wanda in de eerste helft van februari 1944 was gestorven in Auschwitz. In januari 1945, toen het Rode Leger in aantocht was, werd Monowitz ontruimd. Voor Ernst volgde een tocht in open wagons naar Duitsland, met Buchenwald als eindbestemming. In Buchenwald slaagde hij erin om in de Nederlandse barak van niet-Joodse gevangenen terecht te komen. Daar werd hij op 11 april 1945 door de Amerikanen bevrijd. In augustus 1945 werd hij herenigd met zijn moeder, die ook diverse kampen had overleefd. Evenals zijn zus, heeft zijn vader de Holocaust niet overleefd. Hij stierf tussen november 1943 en mei 1945 in Auschwitz. In september 1945 ging Ernst naar het Baarnsch Lyceum waar hij nog de laatste drie jaar gymnasium bèta afmaakte. Hij werkte een paar jaar in de dameshoedenfabriek van zijn vader, maar nam daarna ontslag, verbleef en werkte enige tijd in Zweden, Denemarken en Noorwegen en ging economie studeren. Hij werkte tot zijn zestigste bij verschillende werkgevers en daarna tot zijn tachtigste als zelfstandig pensioenadviseur. Tot op hoge leeftijd heeft Ernst Verduin zich ingezet om het verhaal van de Holocaust te blijven vertellen en de herinnering aan zijn vermoorde familieleden levend te houden. Wanda hield van februari 1942 tot mei 1943 dagboeken bij, die bewaard zijn gebleven. Deze dagboeken, en brieven aan haar vriendin Els Nieuwenhuijzen uit Bussum, dienden als uitgangspunt voor haar portret in de reizende tentoonstelling "Waarom schrijf je me niet” – Post uit de Vergetelheid, die onder andere te zien was in het Baarnsch Lyceum. Bron persoonsgegevens. Adressen: Burgemeester s'Jacoblaan 56, Bussum; Zuider Amstellaan 162-II, Amsterdam (maart 1942).

Bron: https://research.annefrank.org/nl/personen/9b585063-f247-4ef5-bdb2-ef3dd2877a56/

Wanda Verduin (Amsterdam, 20 augustus 1925 - Auschwitz, 15 februari 1944) was van Joodse afkomst. Ze was lid van de Nederlandse Jeugdbond voor Natuurstudie (NJN) en woonde tijdens de Duitse inval in Bussum. Vanaf 1942 werden de Joden in westelijk Nederland gedwongen naar Amsterdam te verhuizen. Wanda begon een briefwisseling met haar Bussumse vriendin Els Nieuwenhuijzen toen er een volledig reisverbod voor Joden van kracht werd. In 1942 werd ze samen met haar familie opgepakt en via de Hollandse Schouwburg naar Kamp Vught getransporteerd. Samen met haar broer Ernst ging ze in september 1943 via Kamp Westerbork naar Auschwitz. Daar kwam Wanda waarschijnlijk door vlektyfus om het leven. Haar broer Ernst en haar moeder overleefden de oorlog.

Bron: Stichting WO2Net | Oorlogsbronnen.nl