Antonius Hendricus Verhagen

Ook bekend als: Antonius

Antonius wordt geboren op 2 augustus 1919 in Woensel en is getrouwd met Maria Thomasse. Kort na het einde van de Tweede Wereldoorlog in Nederland meldt hij zich als vrijwilliger voor militaire dienst. Hij wordt ingedeeld bij 1 Bataljon Regiment Stoottroepen. Dit bataljon is in de zomer van 1945 opgericht als voortzetting van het Regiment Limburg – aangevuld met leden van de Binnenlandse Strijdkrachten van Rotterdam, de Betuwe en de Gelderse Vallei – dat sinds eind 1944 actief is en aan geallieerde zijde tot in Münster en Magdeburg door Duitsland is opgetrokken. Na een korte opleiding wordt het bataljon eind september 1945 naar Wokingham in het Verenigd Koninkrijk gezonden voor verdere uitrusting in voorbereiding op hun aankomende diensttijd in Nederlands-Indië. Twee dagen na de Japanse capitulatie op 15 augustus 1945 hebben Soekarno en Mohammed Hatta de onafhankelijkheid van Indonesië uitgeroepen. Als kort daarna de Britten en de Nederlanders aanstalten lijken te maken het oude koloniale gezag te herstellen, breekt de periode van de Bersiap (‘wees paraat’) aan, waarin met name buitenlanders en tot vijand verklaarde Europese en Indische Nederlanders slachtoffer worden van geweld en vervolging. Antonius wordt naar Nederlands-Indië uitgezonden om er de rust en het Nederlandse gezag te herstellen. Op 12 oktober vertrekt hij met de Alcantara naar de Oost. Admiraal Lord Mountbatten, opperbevelhebber van het geallieerde South East Asia Command (SEAC) vaardigt echter met ingang van 2 november 1945 een landingsverbod uit voor Nederlandse troepen op Java en Sumatra, tot grote woede van de Nederlandse militairen. Met het verbod wil Mountbatten voorkomen dat de situatie escaleert tot een grootschalige oorlog waarin de nog in Nederlands-Indië aanwezige Britse troepen verzeild raken. De Alcantara wijkt daarom uit naar Brits-Malakka, waar Antonius tijdelijk in Port Dickson en Charly Beach wordt gelegerd en de tijd doorbrengt met aanvullende training. Als het landingsverbod in maart 1946 wordt opgeheven, gaat hij aan land in Semarang. Daar wordt Antonius, inmiddels met de rang van 2e luitenant, ingezet bij de verdediging van de demarcatielijn en zuiveringsacties, met als doel om het buitengebied veilig te stellen tegen infiltraties door de revolutionairen. In de daaropvolgende maanden komt het meerdere keren tot vuurgevechten en militaire operaties door de Nederlanders. Op 18 mei 1946, na terugkeer van de actie Mars, wordt Antonius gedood door een landmijn in de weg ten noordoosten van Semarang. Hij is 26 jaar geworden en vindt zijn laatste rustplaats op het Nederlands ereveld Candi in Semarang.

Bron: Brabantse Gesneuvelden