Klaas Cornelis Jansen

Klaas Jansen was een Nederlandse militair en sociaal-democraat die een opvallende rol speelde tijdens de Spaanse Burgeroorlog. Hij diende aanvankelijk in het Indische leger, waar hij opklom tot sergeant-majoor, maar werd later vanwege antimilitaristische propaganda en insubordinatie gestraft en mocht niet meer in het Nederlandse leger dienen. Rond 1937 vertrok hij, op een uitzonderlijk hoge leeftijd van midden veertig, als vrijwilliger naar Spanje om te vechten tegen het fascisme. In Spanje vocht Jansen als kapitein bij een anti-tank batterij van de Internationale Brigade. Hij stond bekend als een betrouwbare en actieve kameraad, die zich het meest op zijn gemak voelde aan het front. Tijdens het fascistische offensief in Aragon wist hij in zijn eentje twee vijandelijke tanks uit te schakelen, wat hem een eervolle vermelding en een premie opleverde. Ondanks zware verwondingen aan zijn benen keerde hij telkens terug naar de frontlinie, gedreven door zijn idealisme en toewijding aan de strijd. Jansen was lid van de Sociaaldemocratische Arbeiderspartij (SDAP) en streefde naar eenheid binnen de arbeidersbeweging, waarbij hij sociaal-democraten en communisten als gelijkwaardig beschouwde. Volgens bronnen was hij secretaris van politiek commissaris Jan Rik van Gilse, alias "Zuidema", wat hem in Nederland als een gevaarlijk persoon bestempelde. Na zijn tijd in Spanje verloor Jansen zijn Nederlanderschap vanwege zijn deelname aan de Spaanse strijd en werd hij in 1939 in Veenhuizen gedetineerd. Over zijn verdere leven en dood in 1944 is weinig bekend. Zijn inzet in de Spaanse Burgeroorlog blijft een markant voorbeeld van internationale solidariteit tegen fascisme.

Bron: IISG | Nederlandse vrijwilligers in de Spaanse Burgeroorlog (tekst ingekort met behulp van AI)