Petrus Wilhelmus van Riel

Ook bekend als: Piet

Piet wordt geboren op 19 januari 1908 in Udenhout. Als stoker en tuinman werkt hij daar op Huize Vincentius, vanaf 1931 in het R.K. Gezellenhuis in Eindhoven. Vier jaar later treedt hij in het huwelijk met Riek van der Bruggen uit Helvoirt, waarmee hij zich in Geldrop vestigt. Het huwelijk blijkt kinderloos. In 1938 verhuist Piet terug naar Eindhoven, waar hij als perser bij de Philitefabriek van Philips aan de slag gaat. Tegen die tijd heeft Piet als gewoon dienstplichtige dan al in het leger gediend. In 1928 is hij opgeroepen voor militaire dienst in Venlo, waar hij wordt ingedeeld bij het 17e Regiment Infanterie. Ook heeft hij zich als vrijwilliger gemeld bij de Landstorm in ’s-Hertogenbosch. Als in de loop van 1939-1940 de oorlogsdreiging voor Nederland sterk toeneemt, wordt Piet als infanterist opnieuw onder de wapenen geroepen en gelegerd in vak Boekel van de Peel-Raamstelling. Nadat het Duitse leger op 10 mei 1940 Nederland binnenvalt, stort de landsverdediging binnen enkele dagen in. Piet wordt afgemarcheerd richting Veghel, maar wordt op enig moment krijgsgevangen genomen en afgevoerd naar het krijgsgevangenkamp Neubrandenburg, 110 kilometer ten noorden van Berlijn. Na de Nederlandse capitulatie wordt hij in het kader van Hitlers amnestieregeling voor Nederlandse militairen (in de hoop daarmee de Duitse overheersing voor de Nederlanders acceptabel te maken) weer in vrijheid gesteld. Als in de loop van de bezettingsjaren het regime steeds harder optreedt, groeit de deelname aan ondergrondse bewegingen. Ook Piet sluit zich aan bij het verzet, als lid van de Eindhovense Knokploeg-Sander. De groep voert overvallen uit op de gemeentehuizen in Eersel en Bladen om bonkaarten voor onderduikers te bemachtigen en is in september 1944 betrokken bij verschillende sabotageacties aan het spoor. Op 18 september 1944 wordt Eindhoven bevrijd door de geallieerden. Aan hun zijde nemen dan verschillende verzetsstrijders, losjes georganiseerd als de Stoottroepen Commando Brabant van de Binnenlandse Strijdkrachten, deel aan de bevrijding. Ook Piet is als soldaat bij de Stoottroepen aangesloten en zet zich in voor de zuivering van achtergebleven Duitsers en collaborateurs. Een dag na de bevrijding, 19 september sneuvelt Piet tijdens een zuiveringsactie tegen Duitse militairen bij Landgoed Valkenhorst in de Leenderbossen. Hij is 36 jaar geworden. In 1976, na het overlijden van zijn vrouw, vindt Piet zijn laatste rustplaats op het Nationaal Ereveld in Loenen. Zijn naam staat vermeld op het Philipsmonument en het Bevrijdingsmonument in Eindhoven, in de Gedachteniskapel Stoottroepen in Beneden-Leeuwen en sinds 2018 ook in de Mariakapel in Udenhout.

Bron: Brabantse Gesneuvelden

Piet wordt geboren op 19 januari 1908 in Udenhout. Als stoker en tuinman werkt hij daar op Huize Vincentius, vanaf 1931 in het R.K. Gezellenhuis in Eindhoven. Vier jaar later treedt hij in het huwelijk met Riek van der Bruggen uit Helvoirt, waarmee hij zich in Geldrop vestigt. Het huwelijk blijkt kinderloos. In 1938 verhuist Piet terug naar Eindhoven, waar hij als perser bij de Philitefabriek van Philips aan de slag gaat.

Tegen die tijd heeft Piet als gewoon dienstplichtige dan al in het leger gediend. In 1928 is hij opgeroepen voor militaire dienst in Venlo, waar hij wordt ingedeeld bij het 17e Regiment Infanterie. Ook heeft hij zich als vrijwilliger gemeld bij de Landstorm in ’s-Hertogenbosch.

Als in de loop van 1939-1940 de oorlogsdreiging voor Nederland sterk toeneemt, wordt Piet als infanterist opnieuw onder de wapenen geroepen en gelegerd in vak Boekel van de Peel-Raamstelling. Nadat het Duitse leger op 10 mei 1940 Nederland binnenvalt, stort de landsverdediging binnen enkele dagen in. Piet wordt afgemarcheerd richting Veghel, maar wordt op enig moment krijgsgevangen genomen en afgevoerd naar het krijgsgevangenkamp Neubrandenburg, 110 kilometer ten noorden van Berlijn. Na de Nederlandse capitulatie wordt hij in het kader van Hitlers amnestieregeling voor Nederlandse militairen (in de hoop daarmee de Duitse overheersing voor de Nederlanders acceptabel te maken) weer in vrijheid gesteld.

Als in de loop van de bezettingsjaren het regime steeds harder optreedt, groeit de deelname aan ondergrondse bewegingen. Ook Piet sluit zich aan bij het verzet, als lid van de Eindhovense Knokploeg-Sander. De groep voert overvallen uit op de gemeentehuizen in Eersel en Bladen om bonkaarten voor onderduikers te bemachtigen en is in september 1944 betrokken bij verschillende sabotageacties aan het spoor.

Op 18 september 1944 wordt Eindhoven bevrijd door de geallieerden. Aan hun zijde nemen dan verschillende verzetsstrijders, losjes georganiseerd als de Stoottroepen Commando Brabant van de Binnenlandse Strijdkrachten, deel aan de bevrijding. Ook Piet is als soldaat bij de Stoottroepen aangesloten en zet zich in voor de zuivering van achtergebleven Duitsers en collaborateurs.

Een dag na de bevrijding, 19 september sneuvelt Piet tijdens een zuiveringsactie tegen Duitse militairen bij Landgoed Valkenhorst in de Leenderbossen. Hij is 36 jaar geworden.

In 1976, na het overlijden van zijn vrouw, vindt Piet zijn laatste rustplaats op het Nationaal Ereveld in Loenen. Zijn naam staat vermeld op het Philipsmonument en het Bevrijdingsmonument in Eindhoven, in de Gedachteniskapel Stoottroepen in Beneden-Leeuwen en sinds 2018 ook in de Mariakapel in Udenhout. Bron: Brabantse Gesneuvelden

Petrus was werkzaam bij Philips en werd in de Vrije Philips Koerier van 10 oktober 1944 herdacht.

Bron: Herinner U de namen, Stichting 18 September.