Gerardus van Gerven

Ook bekend als: Gret, Gred

Gred wordt geboren op 8 februari 1910 in Rosmalen als zoon van Antonius van Gerven en Geerdina van der Heijden. Zijn vader overlijdt als Gred 6 jaar oud is. Als vrijgezel blijft hij bij zijn moeder wonen en werken op de boerderij van de familie op Maliskamp. Op 7 juli 1944 wordt Gred gearresteerd door twee Duitsers en twee Nederlandse collaborateurs. Eén van hen is de beruchte Bossche agent Piet van Bussel, ‘de Kin’ die een maand later door het verzet wordt geliquideerd in de Kerkstraat in ’s-Hertogenbosch. De Duitsers zijn op zoek naar een onderduiker; voor de tweede keer komen ze langs op de boerderij en ditmaal vinden ze een onderdeel van een vergeten, oude radio. Ze willen Greds moeder arresteren, maar Gred biedt zich in haar plaats aan, waarna hij diezelfde dag nog wordt vastgezet in het Huis van Bewaring in ’s-Hertogenbosch. Op 18 juli wordt hij overgebracht naar kamp Amersfoort, om drie maanden later, op 14 oktober, naar concentratiekamp Neuengamme bij Hamburg te worden gedeporteerd. Daar wordt Gred onder erbarmelijke omstandigheden aan het werk gezet in de baksteenfabriek. In januari 1945 wordt hij tewerkgesteld in het buitenkamp Meppen-Dalum aan de Nederlandse grens, voor de aanleg van verdedigingswerken die uiteindelijk volkomen zinloos blijken te zijn. Gred maakt in Neuengamme en Meppen-Dalum zeer lange dagen van extreem zwaar werk terwijl hij blootstaat aan kou, vocht en de stelselmatige mishandelingen door de bewakers. De rantsoenen zijn niet alleen volstrekt ontoereikend, maar vaak zelfs nauwelijks eetbaar. Met honderden tegelijk worden de gevangenen in tochtige barakken ondergebracht, vaak met meerderen op een smerige brits. Onderdak, kleding, hygiëne en medische zorg schieten schromelijk tekort zodat besmettelijke ziektes snel om zich heen grijpen en tot massale sterfte leiden. Gred overleeft de ontberingen en wordt eind maart terug naar Neuengamme gezonden; een tocht van 250 kilometer die voor een groot deel te voet wordt afgelegd; van de zevenhonderd gevangenen overleven er slechts vijftig de dodenmars. Ook Gred komt nog levend, maar ernstig verzwakt aan in Neuengamme. In de laatste dagen van april 1945 gaan de Duitsers wegens het oprukken van de geallieerden over tot evacuatie van het kamp. Duizenden gevangenen worden naar de kust aan de Lübecker Bocht gemarcheerd en ingescheept op drie schepen: de S.S. Cap Arcona, de S.S. Deutschland en de S.S. Thielbek. Zij die niet meer aan boord kunnen, worden op het strand vermoord. Op 3 mei 1945 varen de schepen voor de oprukkende geallieerden uit de Lübecker Bocht op. Ze worden door Britse vliegtuigen onderschept en gebombardeerd, niet wetende dat de schepen vol gevangenen zitten. De meesten gevangenen sterven in de vlammenzee aan boord van de Cap Arcona, de rest verdrinkt of wordt in het water doodgeschoten door geallieerde vliegtuigen die hen aanzien voor Duitsers. De meeste SS-bewakers weten de reddingsboten te bereiken en schieten vanuit de sloepen op de gevangenen die in het water vechten voor hun leven. Alles bij elkaar komen 5000 slachtoffers om bij het zinken van de Cap Arcona en nog eens 2000 aan boord van de Thielbek (ook de Deutschland wordt tot zinken gebracht, maar alle opvarenden overleven het). Het is daarmee een van de grootste scheepsrampen aller tijden. Gred is een van de slachtoffers die aan boord of in het water is omgekomen. Hij is 35 jaar geworden.

Bron: Brabantse Gesneuvelden