Pieter Johan van Leeuwen

Ook bekend als: Pieter

Pieter wordt geboren op 9 juni 1913 in ’s Gravenmoer. Hij tekent voor militaire dienst bij het KNIL en vertrekt naar Nederlands-Indië, waar hij als kapitein-veldpredikant van de reserve verantwoordelijk is voor de geestelijke verzorging van de protestantse militairen. Op 8 december 1941, een dag na de aanval op Pearl Harbor, verklaart de Nederlandse regering vanuit Londen Japan de oorlog. De Japanners grijpen dit aan om Nederlands-Indië direct binnen te vallen. Vanwege zijn natuurlijke oliebronnen en geostrategische ligging is de verovering van de Nederlandse kolonie voor de Japanners een van de belangrijkste doelen om Oost-Azië te overheersen. Tegen deze achtergrond wordt Pieter ingezet voor de ondersteuning bij de verdediging van Nederlands-Indië. Na een veldtocht van drie maanden hebben de Japanners de belangrijkste strategische punten in de archipel veroverd. Het KNIL op Java wordt op 8 maart 1942 gedwongen tot overgave, waarna het grootste gedeelte van de Nederlandse strijdmacht in krijsgevangenschap wordt afgevoerd. Ook Pieter wordt als geestelijke in militaire dienst gedeporteerd, samen met duizenden andere Nederlandse militairen. Hij komt uiteindelijk terecht in een van de kampen op het Chinese eiland Hainan, waar hij als dwangarbeider moet werken in de haven, de ijzermijnen en bij de aanleg van wegen en het vliegveld. De leefomstandigheden zijn zeer primitief en de merendeels Nederlandse en Australische gevangenen krijgen met het verstrijken van de tijd steeds minder te eten. Wat de gevangenschap op Hainan extra zwaar maakt, is dat er geen contact kan worden gelegd met de buitenwereld. Door het harde werk, tropische ziektes en voortdurende mishandelingen verzwakken de gevangenen snel en vallen er tientallen doden. Ook voor Pieter worden de ontberingen uiteindelijk te veel. Hij bezwijkt op 24 juli 1945 op 32-jarige leeftijd. Hij vindt zijn laatste rustplaats op de oorlogsbegraafplaats Sai Wan in Hongkong.

Bron: Brabantse Gesneuvelden