Johannes Wilhelmus van Delft

Jan van Delft was een Nederlandse vrijwilliger die tijdens de Spaanse Burgeroorlog tussen 1937 en eind 1938 in Spanje vocht tegen het fascisme. Samen met twee andere Heerlense Spanjestrijders, E. Kasimir en W. Bouman, keerde hij in december 1938 terug naar Nederland. Bij terugkomst verloren zij hun Nederlandse nationaliteit, omdat zij als zogenaamde "statelozen" werden beschouwd. In een brief aan het Volksdagblad, de krant van de Communistische Partij Nederland, riepen zij op tot eenheid tegen het fascisme in Nederland, geïnspireerd door hun ervaringen in Spanje waar zij samen met socialisten, katholieken, anarchisten en communisten vochten tegen Franco’s troepen. Over Van Delfts verblijf in Spanje is weinig bekend, behalve dat hij er zeker langer dan een jaar verbleef en dat hij aanzienlijk ouder was dan de meeste vrijwilligers. Opmerkelijk is dat hij zich mogelijk jonger voordeed dan zijn werkelijke leeftijd, wat blijkt uit verschillende documenten. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werden Van Delft, Kasimir en Bouman in 1941 door de SS gearresteerd. Van Delft en Bouman werden vrijgelaten; Van Delft vanwege zijn leeftijd, aangezien mensen ouder dan 55 jaar niet werden vastgehouden. Na de oorlog, in 1947, kreeg Van Delft zijn Nederlandse nationaliteit terug. Jan van Delft staat symbool voor de internationale strijd tegen het fascisme in de jaren dertig en veertig, waarbij zijn inzet in Spanje en zijn vervolging tijdens de Tweede Wereldoorlog belangrijke hoofdstukken vormen in zijn leven.

Bron: IISG | Nederlandse vrijwilligers in de Spaanse Burgeroorlog (tekst ingekort met behulp van AI)